Op 20 augustus 1989 stond ik op het veld van De Kuip. Niet als eerste maar pas toen honderden andere supporters bezit van het speelveld hadden genomen. Een paar minuten daarvoor had Fortuna Sittard een 0-2 voorsprong genomen in een matig bezet stadion.
Voor een flink aantal supporters was de maat vol terwijl het pas de derde wedstrijd van het seizoen was. Feyenoord verloor op de openingsdag kansloos van FC Utrecht. Speelde midweeks gelijk tegen Volendam en toen kwam de beruchte wedstrijd tegen Fortuna Sittard.
Waren de verwachtingen zo hoog? Ik weet het niet meer maar ik las destijds iedere letter die over Feyenoord werd geschreven in de krant (een stuk minder dan nu). En nam alle samenvattingen op en keek die tot in den treure terug. Feyenoord was een slapende reus, daar was ik van overtuigd. Maar wie ging die reus wakker kussen? Het (achteraf niet zo) vermogende ICT bedrijf wat op de borst prijkte?
Kroonprins
Ik was (en ben) een held op sokken en kwam pas het veld op toen het gevaar geweken was. De spelers waren de tunnel ingevlucht en de supporters werden op afstand gehouden door de agenten met hun honden. De trainer, Pim Verbeek, was de kroonprins van het trainersgilde maar hij kwam amper uit zijn woorden op deze zondag.
Kroonprins Pim Verbeek tijdens zijn eerste training. Als hij eens wist wat hem te wachten stond.
Support Ons
Het duurde nog een maand voordat Feyenoord zijn eerste wedstrijd won. In Stuttgart, Haarlem, Arnhem en Den Bosch werd niet gewonnen. Tussendoor werd FC Groningen met veel kunst en vliegwerk op 3-3 gehouden. In shirts met de legendarische opdruk “Support Ons” scoorde Sjaak Troost vlak voor tijd de gelijkmaker als ik me niet vergis.
Dit seizoen zijn er al 12 wedstrijden gespeeld. Slechts twee ervan werden (in blessuretijd) gewonnen. Er zijn websites vol met analyses, meningen en feiten. Het enige feit dat zich stilletjes in mijn hoofd heeft genesteld is dat ik het even helemaal gehad hebt met Feyenoord. Maar dan ook echt helemaal.
Mijn seizoenskaart van rampseizoen ’89-’90
Rampseizoen
Ik heb zesentwintig jaar een seizoenskaart, zag rond de 800 wedstrijden. Reisde half Europa af om Feyenoord te zien spelen. Maar nu is de maat vol, ze kennen de tering genieten. Tot zaterdag in ieder geval want ik zal ongetwijfeld de televisie om 20:45 aanzetten. Tegen beter weten in. En volgende week zit ik gewoon weer in De Kuip. Wat een kutclub is het toch ook, dit hebben wij niet verdiend. Rampseizoen nummer zoveel…..
Moet jij je eens voorstellen hoe wij ons al jaren voelen in de kelden van de eerste divisie…
Ik klaag ook niet te hard. Want ik heb veel respect voor supporters van (kleinere, met alle respect) clubs die trouw week in week uit stad en land afreizen.
Schitterend geschreven en 100% herkenbaar. Ikzelf schreef vanochtend dit, na een doorwaakte nacht…
http://www.marcelverspeek.nl/2014/kantelpunt
hélemaal mee eens en goed verwoord
Geweldig goed geschreven. De emmer zit al vol. Er kan geen druppel meer bij.
Ben je gvd 41 jaar, heb je zinvollere zaken om over na te denken. En een zoon die het allerbelangrijkst is maar dan lig te zondag op maandag toch de halve nacht wakker van weer een nederlaag tegen die snavels. Terwijl dit het moment was om een keer met 5-1 van ze te winnen. Dat soort dingen. Gekmakend.
Elk jaar koop je die SCC, maar uiteindelijk tegen beter weten in…wordt het weer niets. Begin dit seizoen stond ik echt op het punt om geen kaart te kopen. Elke week je eigen ergeren en weer naar die Kutclub. Maar het is wel mijn kutclub…dus je gaat toch weer. Ik ga omdat ik moet, moet vanuit mijn hart…maar met plezier is het niet. Ik ga omdat mijn vrienden er zijn, en die wil ik ook zien.
Tering wat een ellende, maar volgende week donderdag zitten we er gewoon weer. Die zondag erna ook en we blijven gaan. We zijn ongeneeslijk Feyenoorder…tot we niet meer kunnen.
Inderdaad. Het is bijna een soort morele verplichting geworden in plaats van dat je er echt plezier aan beleefd. Bij mij wel. Zondag zag ik de bui alweer hangen. En gisteren, na twee minuten weet je alweer wat het scenario gaat worden.
20 augustus 1989… Toen was ik 5… Dagen oud
Ik 16 en had een brommerT.