Sinds Bastiaan in groep 3 zit is spellen een hot item (zie ook dit verhaaltje). De hele dag door horen we woorden om ons heen gespeld worden. Bij de Nederlandse woorden gaat het goed. Je hoort de letters een voor een opgenoemd worden en dan volgt uiteindelijk het hele woord.
Bij Engelse woorden en merknamen gaat het soms mis. Dan staat Bastiaan voor de oven B-O-S-C-H te spellen en vraagt dan aan ons wat het betekend. Bij Engelse woorden is het helemaal leuk. Hij las ergens love en na het spellen van de vier letters vroeg hij zich af wat ‘love’ voor woord is. Maar ja, op die vraag wist zelfs de band Foreigner het antwoord niet.
Om kinderen niet in de war te brengen is het denk ik verstandig om ze tijdens de spelfase niet teveel bloot te stellen aan Engelse woorden. Of aan dingen die op zijn kop staan.
Gisteren na het douchen begon hij weer met het spellen van een woord. ‘S-O-O-P-P-U…..hé, dat is een gekke letter. Die hebben we nog helemaal niet gehad. Maar die daarna ken ik wel. Dat is de Q’.
‘Wat een raar woord. Wat is een Sooppu-dinges?’ Toen ik ging kijken en het item omdraaide werd alles duidelijk.
