Op dinsdag 3 september 2024 werd ik, zoals elke doordeweekse dag, rond de klok van zeven uur wakker van de wekker. Ik zette theewater op, gaf de kat eten en haalde de krant uit de bus. Op het moment dat mijn telefoon opgestart was stroomden de berichtjes binnen. De boodschap was kort ‘niet gelukt’. Het was een vervolg van ontploffende whatsapp groepen de avond ervoor. Welke speler zou er nog weg gaan en belangrijker nog: welke speler(s) zouden we gaan halen.
Ik hou van de club Feyenoord, de kameraadschap, het shirt, het stadion en pas daarna van de spelers zelf. Ik kijk sporadisch wel naar ander voetbal maar vraag me niet welke speler bij Feyenoord zou passen. Voor de scouting moet je mij niet bellen.
Mede daarom was het grappig om te zien welke drama’s zich online op X en in de diverse appgroepen afspeelden. Ineens was iedereen een transfergoeroe die precies wist wat de club nodig zou hebben. De geruchtenmachine draaide op volle toeren. Die zou komen. O nee, toch niet. Nou, dan maar doorschakelen naar hem. Ook niet.
Als je de teneur proefde in de uren na het sluiten van de transferwindow kreeg je bijna visioenen van het zinken van de Titanic. Kapitein Slot had ons een eind op weg gebracht maar de ijsberg doemde nu toch echt op.
De realiteit is echter iets anders. De meeste spelers zijn er nog. En de competitie duurt nog lang.
Op maandag 19 mei 2025 word ik, zoals elke doordeweekse dag, rond de klok van zeven uur wakker van de wekker. Ik zet theewater op, geef de kat eten en haal de krant uit de bus. Op de voorpagina staat een foto van juichende Feyenoorders in het Abe Lenstra stadion. In het midden een glimmende schaal. De transferwindow is allang vergeten.