Vol ongeloof staar ik naar het scherm van mijn telefoon. Ik heb zojuist ja gezegd. Ja op de vraag of ik morgen mee wil naar Parijs. Niet om de schilderijen in het Louvre te bekijken, of om de Eiffeltoren te beklimmen. Nee, de eindbestemming is een Formule 1 hotel aan de rand van de snelweg. Nou ja, dat is niet de echte eindbestemming. De echte eindbestemming is de Coolsingel in Rotterdam. Ja, ik doe last-minute mee aan de Roparun.
Meer dan 520 kilometer van Parijs naar Rotterdam waarbij ik, in etappes van 1 kilometer per keer, in totaal 65 kilometer voor mijn rekening neem. 65 kilometer in 48 uur, en dat voor iemand die normaal ongeveer 20 kilometer per week loopt. Het gaat dus een beproeving worden.
Al is beproeving niet het juiste woord. Het geld dat opgehaald wordt met de roparun is bestemd voor mensen met kanker. Zij zijn de mensen die een echte beproeving doorstaan. Mocht ik er doorheen zitten op een bepaald moment dan denk ik weer terug aan 2002 toen de ziekte ook ons raakte. En hoe stoer Sandra destijds was.
Zonder op sentimenten in te willen spelen. Het schijnt een avontuur voor het leven te zijn en ik heb er enorm veel zin in. Doneren op mijn naam gaat niet meer omdat ik net toegevoegd ben, maar wel op naam van het team. Dat kan hier.
hoi jeroen,
Geweldig dat je dat doet. Aad Roestenburg heeft dat een keer of 8 gedaan. Niet lopen maar op de fiets. Kom weer gezond op de Coolsingel aan. Wij zijn er jammer genoeg niet.
Je ouwe tante
Bedankt. Dat gaat vast wel goed komen. We gaan het wel meemaken allemaal.