Op de stoep van De Kuip, vlak voor de draaihekken, zijn er restanten aanwezig van een waarschuwing uit een periode die gevoelsmatig nog helemaal niet zo lang geleden is.
‘Houd 1,5 meter afstand’ staat er met witte letters in een rode cirkel. Bij sommige ingangen is de boodschap bijna helemaal verdwenen, bij andere is hij nog net leesbaar.
Tsja Corona. Het is dit voorjaar exact vijf jaar terug dat de Nederlandse competitie werd stilgelegd terwijl men in andere landen wel bleef doorvoetballen. Het pragmatische denken, waar wij Nederlanders vooral zelf prat op lijken te gaan, was als sneeuw voor de zon verdwenen.
Het stilleggen van het vaderlandse voetbal zorgde niet alleen in Alkmaar voor gefronste wenkbrauwen. Ook Feyenoord werd een bekerfinale door de neus geboord. En wellicht nog wel meer.
In die vijf jaar tijd is er enorm veel gebeurd. Feitjes die iedere Feyenoorder moeiteloos kan opdreunen. Een zegetocht door Europa die eindigde met tranen in Tirana. Een landstitel, een beker en aanzien in Europa. Miljoenentransfers en een miraculeuze ontsnapping in het Etihad. Champions League voetbal in De Kuip
Maar ook voetballen in lege stadions, een documentaire op Disney, testen voor een wedstrijd en randverschijnselen waarbij de club in diskrediet werd gebracht. Voetbal kan soms zo mooi maar soms ook zo lelijk zijn. Al deze zaken flitsten door mijn hoofd toen ik in de rij stond voor De Kuip.
Er zijn een paar zaken die ik prima kan missen in mijn leven. Een ervan is een pandemie. Het tweede zijn play-off wedstrijden voor Europees voetbal. Voor het eerste is het zaak geen vleermuizen te eten. Voor het tweede zou het handig zijn als Feyenoord wat wedstrijden gaat winnen en onze verdedigers niet op 1,5 meter staan te dekken.
Die waarschuwing is niet voor niets een geest uit het verleden.
