De vredesloop was dit jaar op een zondag in plaats van een zaterdag. Gezien de wedstrijd van Feyenoord op zaterdagavond (dat verslag komt zodra ik wat genuanceerder ben over deze wanprestatie) kwam een start op zondag niet heel slecht uit.
Sandra had zich ingeschreven voor de vijf kilometer en ik voor de tien. In de twee voorgaande edities liep ik voor mijn doen vrij snel maar toch ging ik niet met de gedachte naar de editie van 2017 om een PR te lopen. Waarom niet?
Ik heb namelijk wat last van mijn peroneus brevis, dat klinkt als een Dinosaurier maar dat is toch echt een spier die wat pijntjes veroorzaakt aan de buitenkant van mijn voet. En aanstaande woensdag is het alweer een mooie run met de Rotterdam Running Crew met als toetje de halve marathon van Breda aanstaande zondag.
Sandra liep de vijf kilometer in een keurige tijd, maar omdat de vijf kilometer een minuut of tien te laat van start ging was het startvak al behoorlijk vol toen ik daar aansloot. Ik moest natuurlijk wel eerst weten hoe het bij haar was gegaan.
De start was dit keer op een andere plek, recht voor het Museon, en de plaatsing van de toiletten was op zijn zachts gezegd wat eigenaardig. De rij voor de Dixi’s stond pal voor de ingang van het startvak en de plaszuilen stonden recht in het zicht van iedereen die voorbij liep. Als je als man al last hebt dat je niet kunt plassen als er mensen in de buurt staan dan kon je hier je lol op.
Het grote voordeel van achterin een startvak staan is dat je lekker iedereen in kunt halen. Het nadeel is dan dat er nogal veel mensen je voor de voeten lopen. De eerste kilometer ging dan ook niet al te snel. Langzaam maar zeker kroop ik naar een gemiddelde van 4:40 per kilometer. Dat zou een eindtijd van rond de 47 minuten moeten opleveren. En dat was wel een beetje mijn doel. Het viel mij wederom op hoe warm gekleed sommige mensen aan de start staan. Ik zag lange tights, hardloopjacks, een kerel in een thermoshirt en talloze mensen in zwarte shirts met lange mouwen.
Het parcours was ook iets gewijzigd, na twee kilometer was er de eerste drankpost en daar waren al veel mensen aan het wandelen. Na vijf kilometer gaf mijn horloge ook vijf kilometer aan maar daarna begon er een verschil in de afstand op mijn horloge en de borden langs de kant te komen. Bij het bord 7 gaf mijn horloge 6,8 aan en dat verschil liep zelfs nog een beetje op. Eerst dacht ik nog dat het kwam door slechte GPS in de buurt van de bomenrij waar ik in de schaduw liep (het was best warm) maar bij de finish bleek dat niet zo te zijn. Mijn horloge (en de officiele tijd) gaf 45:33 aan maar met een gemiddelde snelheid van 4:40/km kan dat natuurlijk nooit.
Ik was niet de enige waarbij het parcours 200 tot 250 meter te kort was op zijn horloge. Dat vind ik wel een beetje raar eerlijk gezegd en een beetje slecht is het wel. Als je een tien kilometer wedstrijd organiseert moet het parcours ook echt tien zijn. Nu heb je een vertekend beeld. Een voordeel voor veel mensen is dat ze een PR gelopen hebben op deze manier.
Enfin, het was weer leuk de Vredesloop. Mooi weer en redelijk veel publiek. Dat is toch wel lekker om te lopen. En weer twee medailles erbij in Villa Peenvogel.
