Bij de kleuters pakte Bastiaan, tot grote ontsteltenis van voornamelijk de meisjes in zijn klas, kikkers van het schoolplein op die hij daarna op een veilige plek losliet. De kikkers hielden zich namelijk niet aan de regels van het verkeersplein dat op de stenen getekend was. De kans dat zo’n groene vriend platgeskeltert werd was levensgroot.
Dode beesten spreken tot de verbeelding want toen ‘kikkie’, zijn ‘huiskikker’ voor ongeveer twee dagen, de geest gegeven had hebben we de natuur zijn werk laten doen. Twee weken lang zorgden vliegen en maden ervoor dat er uiteindelijk een prachtig schoon gevreten kikkerskelet over bleef. Uiteraard moest het skelet ook mee naar school. Ik heb maar niet gevraagd wat zijn klasgenoten (m/v) daar van vonden. Ik vermoed een flink aantal hoge gilletjes.
Vanochtend speelde poes Lotus de vermoorde onschuld. Waar ze normaliter continu voor je voeten loopt tijdens het ochtendritueel om met zijn allen op tijd naar werk en school te gaan, was ze in geen velden of wegen te bekennen. De reden daarvoor lag onder de perenboom met zijn pootjes omhoog.
Bij het zien van de dode vogel riep Bastiaan verrukt uit dat hij de snavel van de vogel wilde hebben. Die wilde hij graag mee naar school nemen. Om te voorkomen dat hij de komende jaren nooit meer op kinderfeestjes (vooral van meisjes) uitgenodigd zou gaan worden en groep 5 in een sociaal isolement zou doorbrengen heb ik hem dat dit keer verboden.
Van onder de keukentafel klonk tevreden gespin.