Het begint een soort van traditie te worden (een-twee-traditie) om begin januari naar Engeland te gaan voor een wedstrijd in het toernooi om de FA Cup. Na Tottenham Hotspur in 2010 (klik), Southend United in 2014 (klik) en vorig jaar in Londen met Fulham en QPR (klik en klik).
In september boekten we tickets naar Liverpool om te kijken wat begin december uit de koker zou komen. Liverpool kreeg een uitwedstrijd toebedeeld en bij Everton, dat wel thuis zou spelen, was ik in 1995 al geweest (klik). En Manchester United tegen Sheffield United dan? Op zich een mooi affiche maar vier kaartjes krijgen leek me niet snel mogelijk. Plus dat ik niet echt een fan ben van Manutd. Het werd dus Bury op Gigg Lane. Bury moest tegen Bradford en in eerste instantie zou deze wedstrijd ‘All ticket’ (geen verkoop aan de turnstiles) zijn. Dat werd gezien de grote vraag naar kaartjes snel teruggedraaid.
Bradford verkocht haar 2700 toegewezen kaartjes in no-time en ze kregen de beschikking over nog eens 1100 kaarten. Op de wedstrijddag zou er gewoon verkoop zijn. Nu liggen beide steden niet zo heel ver uit elkaar (1 uurtje) en de derde ronde van de FA Cup is altijd een beleving. Het zou dus een redelijk volle bak worden.
In de FA cup kwamen beide clubs elkaar pas twee keer tegen. Een keer won Bury en 1 keer won Bradford City. Mooi in balans dus. In de competitie staat Bradford 1 puntje voor op Bury en won het de ontmoeting eerder dit seizoen in de competitie.
Op zaterdagochtend stapten wij op het vliegtuig richting Liverpool. Aan de andere kant van de plas stond een huurauto te wachten. Klik hier (klikkerdeklikkerdeklik) of op de foto voor het verslag.
.JPG)