Vandaag 12 jaar geleden in Milaan

Een dag na de meest memorabele Europacup wedstrijden ooit gespeeld in De Kuip (zie mijn verhaal daarover hier) werd Feyenoord gekoppeld aan Internazionale uit Milaan.

De vliegtickets werden geboekt via Ryanair en we zouden op woensdag 3 april 2002 heel vroeg op pad gaan richting Frankfurt het 124 kilometer verderop gelegen vliegveld Hahn om richting Milaan het 50 kilometer verderop gelegen Bergamo te vliegen. Daarna nog ruim een uur in de bus richting Milaan centrum want dat Ryanair is erg creatief met de benaming van hun vliegvelden.

De vrijdag bestond uit sightseeing, een veels te dure pizza eten en onze tweede kennismaking met Menno en Kees. In Praag (verslag hier) waren we die twee zwartrijders ook al tegengekomen en op weg naar de laatste training liepen twee bekende gestalten een klein stukje voor ons toen we de tram verlieten. Besloten werd om met zijn vieren richting stadion te gaan.

De training zelf was onze eerste kennismaking met het Stadio Giuseppe Meazza (door de fans van AC Milan San Siro genoemd). Onder grote belangstelling werkte Feyenoord haar rondjes af, onder toeziend oog van Faas Wilkes. De legendarische Rotterdamse speler (wellicht de beste Rotterdammer die nooit voor Feyenoord heeft gespeeld) was als clublegende van Internazionale uitgenodigd voor de wedstrijd tussen zijn stadsgenoten en zijn oude club.

Een dag later stonden we zelfs in het Rotterdams Dagblad. Zie foto hieronder.

Op de wedstrijddag was het erg druk in Milaan. De bierverkopers deden goede zaken en op een gegeven moment waren ze door hun bier heen en verkochten ze kerstbier. De vraag was, was het kerstbier van 2001 of van 2002? Anyway, de Aziatische uitbaters van deze bierstalletjes hadden genoeg verdiend voor een hele maand want Het Legioen was dorstig, erg dorstig.

Het Legioen nam al een voorschot op een balkonscene die nooit zou komen. Niet omdat Feyenoord de beker niet zou winnen, dat gebeurde namelijk wel op 8 mei 2002. Nee, op 6 mei vond er een gebeurtenis plaats die Nederland voor altijd zou veranderen.

Daar hadden wij allemaal nog geen weet van. Feyenoord moest aantreden tegen Internazionale met spelers als Materazzi en Ronaldo. Vooraf leken we kansloos en de 8000 Feyenoorders genoten vooral van het moment en het in Milaan zijn.

Ook wij reden die dagen zwart in Milaan. Bij een kiosk waren we namelijk opgelicht doordat de verkoper ons geen driedagenkaart had gegeven maar een enkele reis. Uiteraard wel het geld voor die driedagen kaart in ontvangst nemend, allemaal maffiosi. Als wraak hebben we drie dagen op een enkeltje gereden. Geen haan die er naar kraaide.

Eenmaal aangekomen bij de Kathedraal van het Italiaanse voetbal was de spanning toch wel voelbaar. Feyenoord stond aan de vooravond van iets groots. Dat voelde wij met het verstrijken van de uren ook wel. Een halve finale in het toernooi om de UEFA-Cup is niet niks natuurlijk. Zo vaak hadden we nog niet in een halve finale gestaan.

Het stadion was niet uitverkocht, de fans van Internazionale vonden de scudetto belangrijker (die ze overigens ook niet zouden winnen). Hun trainer blijkbaar ook, want die hield Seedorf, Vieri, Ronaldo en Recoba buiten de ploeg.

Feyenoord had het behoudens wat kleine mogelijkheden lastig in Milaan, maar dat viel te verwachten. In 50e minuut maakte Cordoba een eigen doelpunt en het kwartier daarna domineerde Feyenoord in Milaan. De beste man aan Feyenoord-zijde was keeper Zoetebier die in de allerlaatste minuut een doelpunt van de doorgebroken Ventola verijdelde en tal van andere reddingen verrichte.

Dat Zoetebier de wedstrijd uit kon spelen was een wonder want die smeerlap van een Materazzi maakte een vieze overtreding op de Volendamse keeper. Na minuten van billenknijpen was het zover. Feyenoord had gewonnen in Milaan. Zou het dan toch kunnen? Daarover volgende week meer.

Door de politie werden we nog redelijk lang vastgehouden. Zo lang dat de spelers eenmaal gedouched en wel ons weer kwamen bedanken. Robin van Persie hier voorop. Dezelfde politie kneep een oogje dicht toen Italiaans tuig auto’s met Nederlandse kentekens aan het molesteren was. Tsja, wat valt er te verwachten in zo’n land?

Op vrijdag namen we de omgekeerde weg terug om midden in de nacht thuis te komen. Een ervaring rijker.