Toen mijn neefje voor het eerst bij ons kwam logeren keken we samen de DVD van Cars. Ongeveer halverwege raakt Bliksem McQueen zijn maatje Mack in het donker kwijt, iets waar mijn neefje destijds danig van onder de indruk was. Besloten werd om de film niet af te kijken en over te schakelen op een andere DVD die we geleend hadden, die van Winnie de Pooh. Zelf hadden we nog geen kind dus kinder-DVD’s waren niet in ons huis aanwezig.
De traagheid van de film met Teigetje en Pooh zorgde ervoor dat ik langzaam in slaap dommelde, waarop mijn neefje voorstelde om het ‘enge stuk’ uit Cars door te spoelen en weer verder te gaan waar Mack en Bliksem elkaar gevonden hebben. Zelfs hij vond de film van Pooh tergend langzaam gaan.
De eerste keer dat we met Bastiaan naar Cars keken gebeurde precies hetzelfde. Je vriend in het donker kwijtraken is gewoon eng.
Laatst werd ik al aangekeken alsof ik uit het krijttijdperk kwam toen ik tegen een volwassen vrouw vertelde dat ik de introductie van Nederland 3 nog had meegemaakt (nog maar pas geleden in 1988) en dat je in de ochtend gewoon geen televisie voor kinderen had. Tegen Bastiaan verzwijg ik dat helemaal, hij zou alleen maar kunnen denken dat zijn vader nog van vóór de oerknal was.
De cartoons die Bastiaan tegenwoordig kijkt op Cartoon Network zijn een aanslag op je zintuigen. Er gebeurt iedere seconde wel iets en meestal met veel geschreeuw en gedoe. Precies wat die gasten leuk vinden.
Laatst zagen we echter een originele aflevering van Maya de Bij, gevolgd door Alfred J. Kwak. Het is alsof je een voetbalwedstrijd uit de jaren ’80 opzet na een avond vol Champions League voetbal. Alsof de bal met 5 kilo lood verzwaard is en het veld voorzien is van dikke laag stroop. Langzaam krijgt een nieuwe betekenis. Je zou een onschuldig iemand tot een bekentenis kunnen dwingen door hem verplicht een Eredivisiewedstrijd uit 1989 te laten kijken.
Met spelletjes van vroeger is het hetzelfde. Ik vond in de kast het spel Valkuil, we legden de gekleurde balletjes neer en begonnen te spelen. Het nostalgische idee dat het een heel spannend spel was verdween snel. We verschoven wat hendels heen en weer en onze laatste balletjes vielen tegelijkertijd in een gat. We waren nog geen minuut verder.
Ik keek naar Bastiaan en pakte snel de afstandsbediening. Op Cartoon Network zag ik hoe de magische gele hond Jake samen met Finn, de laatste mens op aarde, de strijd aanging met de ijskoning. De ene lichtflits na de andere schoot de kamer in. Ik kwam er helemaal tot rust van.
