Nog 46 dagen tot mijn verjaardag. En ik schijn op die negende april nog een andere afspraak te hebben. Iets op de Coolsingel met een zangert met een gouden microfoon. Ik kan nu wel alvast zeggen dat ik nog nooit zoveel mensen op mijn verjaardag heb gehad. Maar als ze denken dat ik ga trakteren dan hebben ze het mis.
Hoe staat het er nu voor? Puur afgaand op mijn harstslag zie ik dat mijn conditie verbeterd is ten opzichte van vorig jaar. Je hartslag is een belangrijke graadmeter voor de inspanning die je levert tijdens het sporten. Hoe hoger de hartslag is, hoe zwaarder de inspanning (hoe hoger de intensiteit).
Vorig jaar liep ik de lange trainingslopen in de C-groep mee en lag mijn hartslag rond de 140 bij de lange langzame duurloop. Dit jaar loop ik met de B-groep mee en lopen we 20-30 seconden sneller per kilometer. Mijn hartslag ligt ook nu rond de 140. Een indicatie dat het conditioneel de goede kant opgaat. Bij De Kieviten trainen we op zondag langzaam om de vetverbranding aan te spreken. Het heeft nu geen nut om die lange pleuriseinden op het tempo te gaan lopen dat je straks voor ogen hebt. Op 9 april is de wedstrijd, niet nu.
Mijn doel is/was om de marathon tussen de 3:45 en 4:00 uur te lopen. Bij eerstgenoemde tijd zal mijn snelheid rond de 5:16/km moeten liggen, bij een eindtijd van 4:00 uur op 5:39/km. Ik begin langzamerhand te twijfelen of 3:45 wel realistisch is, aan de hand van mijn 10KM (45:19) en 15KM (1:07:50) tijden wel. Maar we hebben het hier wel over 42 kilometers hé. Misschien de tijd gewoon loslaten en heelhuids finishen.
Tsja, met deze trainingstijd finish je in principe net wel binnen de 4 uur.
Conditioneel gaat het de goede kant op alleen fysiek zijn er wat kleine ongemakken. De schoolarts zei het al in 1986 ‘sporten mag mits de knieën niet te zwaar belast worden’, en laat je je knieën nu lekker zwaar belasten met dat hardlopen.
Na de 28 kilometer (wat er uiteindelijk ook weer 30 werden) over besneeuwde fietspaden van vorige week voelden allebei mijn knieën niet goed. In mijn linkerknie had ik al een irritatie maar nu voelde ik het ook in mijn rechterknie. Aan de zijkant en onderkant deed het gewoon zeer. Zo zeer dat ik vrijdag een branderig gevoel had en zelfs pijn had als ik rechtop stond. Dat was fijn met 30 kilometer voor de deur op zondag.
Die zondag heb ik ook niet pijnvrij gelopen. Net zoals de verkenningsrun afgelopen maandag met de Rotterdam Running Crew. Gelukkig wist de fysio te melden dat het een reactie vanuit de knie was en geen lopersknie (waarom gaan mensen altijd van het slechtste uit he?). Ik had zelf vorige week een foamroller gekocht en de combinatie van de foamroller, fysio en wat knie-oefeningen zorgen er vandaag (even afwachten hoe dat is na het lopen vanavond) voor dat ik mijn gewrichten nauwelijks voel. En dat beste volgers van dit blog zorgt ervoor dat ik steeds meer zin in de marathon begin te krijgen.
Lotus inspecteert de foamroller. Waarschijnlijk is die foamroller uitgevonden door wat marteldeskundigen om mensen misdaden te laten bekennen die ze niet gepleegd hebben.