Een vluchtige blik op de lopende band vervult me met angst. Heb ik wel voor 40 euro aan boodschappen gedaan? Buiten staat een troep bloeddorstige kinderen te wachten op dierenplaatjes. De zoveelste supermarkt-hype. Als je niet voor iedereen een setje van vier plaatjes hebt word je verslonden. Of je hebt er precies 1 te kort voor dat kleine meisje met de vooruitstaande tanden en uilenbril. Dat wil je ook voorkomen. Trauma’s voor het leven.
Ik neem de plaatjes sowieso niet naar huis. Na smurfen, muppets, boerderij-items, superhelden, voetbalplaatjes en de recent compleet gespaarde minions hoef ik niet nog meer troep in mijn huis waar over twee weken niet meer naar gekeken wordt. Er liggen sowieso nog een paar onuitgepakte happy-meal speeltjes. Nee, geen kaartjes van Freek in ons huis.
Snel pak ik nog een handvol, op strategische plaats uitgestalde, candybars om het totaalbedrag wat op te schroeven. Gelukt, ik kom precies aan 40,45 euro en krijg dus 4 setjes aan plaatjes. Net voldoende om mijzelf een veilige weg naar mijn fiets te garanderen door het niemandsland waar de grijpgrage kinderen wachten.
Voor de deur heeft de grootgrutter een soort van kooi gemaakt waar de kinderen moeten wachten. Er staat een jongetje in de kooi dat het nieuwe Feyenoord-shirt draagt. Hij kan er vast maar beter aan wennen, dat hij behandeld gaat worden als een beest. Overbodig om te zeggen dat hij al mijn plaatjes krijgt.
Hai Jeroen,
herkenbaar joh. Hier in R’dam is het niet veel beter. Af en toe is er een durfal die voor de troepen uit de winkel binnen stapt, vaak onder begeleiding van moeder, die dan voorzichtig begint plaatjes weg te kapen voor de neus van de freekfanaten die buiten moeten wachten.
Mooi verhaal weer!
Dank je wel. Hoe gaat het met de vervolgcursus?
Het gaat uitstekend Jeroen, volgende week alweer de laatste les helaas.
Ik heb mijn laatste verhalen net gepubliceerd, als je wilt kun je meelezen.