‘Nee, het spijt me maar die krijg je niet.’
‘Maar mijn neef heeft dit spelletje ook.’
‘Dat kan best zo zijn maar je gaat eerst maar eens een spelletje uitspelen. Je hebt de afgelopen week al een paar nieuwe spelletjes op de I-Pad gekregen en je speelt ze telkens maar eventjes. En een paar daarvan kosten gewoon geld, geld van papa en mama. Het is even mooi geweest. Klaar, geen nieuwe spelletjes meer.’
‘Dan voer ik zelf wel het wachtwoord in, want ik weet hem bijna helemaal.’ zegt Bastiaan met een grote grijns. Laatst stond hij over de schouder van Sandra mee te kijken toen het wachtwoord voor de App-store werd ingevuld op de I-Pad.
Hij heeft twee letters en 1 cijfer goed onthouden. Alsof het een spelletje Mastermind was. De goede volgorde en de rest van de cijfer- en lettercombinatie ontbreekt nog. Maar eens te meer blijkt dat je op moet passen met die kleine doerakken.
Mopperend gaat ie naar zijn bed. Terwijl papa en mama aan het derde seizoen van House of Cards beginnen klinkt het vanuit zijn slaapkamer ‘HIJ KOST MAAR TWEE EURO HOOR!!’. De kat springt verschrikt op en zoekt een veilig heenkomen. Ze kan veel hebben, maar schreeuwende kleuters horen daar niet bij.
Toen ik vanochtend wakker werd lag er twee euro op mijn nachtkastje. Samen met zijn moeder uit zijn spaarpot gehaald. Tsja, dat kun je als vader toch niet weigeren hé. Het zal pedagogisch wel niet verantwoord zijn maar wie kan er weerstand bieden aan zo’n oplossing?
Bij het intoetsen van het wachtwoord op de I-Pad kijk ik wel eerst even waar Bastiaan is. Voordat hij weer een cijfer erbij spioneert en de schade op mijn creditcard groter is dan de zojuist betaalde twee euro. Hoog tijd om het wachtwoord te veranderen.
