Concrete jungle, animals are after me
Concrete jungle, it ain’t safe on the streets
Concrete jungle, glad I got my mates with me
Concrete Jungle – The Specials
In 1979 zuchtte Engeland onder de gevolgen van een verouderde industrie, voortdurende stakingen verhinderden de noodzakelijke vernieuwing. De inflatie was gigantisch, en het nationale zelfvertrouwen was tot een minimum gedaald. Bovendien was ‘iron lady’ Margaret Thatcher net aan de macht gekomen en kreeg de extreemrechtse politieke partij National Front bijna 200.000 stemmen bij de verkiezingen.
In de Britse stadions hadden hooligans vrij spel en complete woonwijken verpauperden. Nee, het Engeland van 1979 was geen pretje om in op te groeien. Maar ten midden van al dit geweld, al deze troosteloosheid en al deze haat werd een muziekstroom een tweede leven ingeblazen.
It’s too early in the morning,
Stupid job,
Don’t want to eat, can’t think straight,
Same as yesterday,
It’s 7 am and you’re leaving home,
Just another day with that endless grey drone.
Three Minute Hero – The Selecter
Voortbordurend op de Jamaicaanse Ska uit de jaren ’60 werden The Specials onder leiding van Jerry Dammers opgericht. Samen met The Selecter en The Beat werden zij de pioniers van het Two-Tone label. Deze bands behoorden tot de eerste bands waarin blanken en zwarten samenspeelden in het, op dat moment, raciaal nogal verdeelde Engeland.
Het wit en zwart kwam terug in het welbekende thema met de zwarte en witte blokjes en het iconische “Walt Jabsco” logo. Een man in zwart pak, witte bloes, zwarte stropdas. Op zijn hoofd een pork pie hat. Zwarte schoenen met witte sokken maakte het af.
The Specials werden een van de grootste bands in Engeland in die periode en hun muzikale nalatenschap is ook enorm. Niet voor niets coverden Kate Perry en Amy Winhouse nummers van The Specials op Glastonbury en Reading alvorens de band besloot (zonder oprichter Dammers) weer bij elkaar te komen en te gaan touren.
Wij zagen The Specials al eens op Lowlands in de jaren ’90 al was dat een slap aftreksel van de band. In 2011 was het dan wel zover, toen zagen we ze in Paradiso en daar schreef ik dit verslag over. Binnenkort komen ze weer naar Nederland maar ik heb laatst mijn kaartje verkocht want Feyenoord speelt diezelfde dag tegen Sevilla in De Kuip.
En zo komen we toch weer bij voetbal uit. Bovenstaande foto toont Terry Hall (rechts) van The Specials en Dave Wakeling van The Beat. Gitarist Andy Cox van The Beat kijkt toe naar het duel om de bal. Terry Hall is al zijn leven lang een Manchester United supporter die het toerschema van zijn band af liet hangen van de wedstrijden van The Reds. Wakeling is voor Aston Villa en Cox speelde een thuiswedstrijd, hij is voor West Bromwich Albion (op de foto heeft hij ook een WBA shirt aan).
The Beat bestaat (ook) niet meer in hun originele vorm. Tegenwoordig zijn Rankin’ Roger en zijn zoon de zangers (we zagen ze laatst nog een keer op een scooterrally in Engeland, samen met The Selecter). Dave Wakeling verhuisde naar Los Angeles en toerde daar met zijn afsplitsing The English Beat.
Andy Cox begon The Fine Young Cannibals en was nog het meest succesvol van alle oude The Beat-leden. En die gebruikten in hun video Good Thing heel veel scooters. En zo is de cirkel weer rond op deze site. Two-tone, voetbal en scootering. A very British phenomenon.