The cost of football

* hier kwam ik uit op een gemiddelde prijs van 4,10 maar deze combinatie wens ik niet in mijn tabel te hebben.

Wat zegt dit overzicht nu helemaal? Het zegt in ieder geval dat ik tot nu toe 5633,76 euro aan seizoenskaarten heb uitgegeven. Daarvoor had ik ook een splinternieuwe Vespa GTS 300 kunnen kopen, maar die hoef ik niet. Tel daarbij al het eten en het drinken op wat we voor, tijdens en na de wedstrijd hebben genuttigd en ik had van het geld een auto kunnen kopen. Maar wat heb je aan een auto als je geen vrienden hebt om naar toe te gaan, en laat ik net de meeste vrienden door en rondom Feyenoord gemaakt hebben door de jaren heen.

Het geld dat we aan (Europese) uitwedstrijden hebben uitgegeven wil ik niet eens uitzoeken met alle vlieg-, trein-, boot- en autoreizen. Met de hotelovernachtingen, het eten en (vooral) drinken zullen we op een schrikbarend hoog bedrag uitkomen. En dan hebben we alle prullaria als sjaals, shirts, boeken en videobanden (het is 1988 weet je) niet eens meegerekend. Je leeft maar een keer, het tegendeel is in ieder geval nog niet bewezen.

Viervoudiging

Bij deze berekeningen ben ik uitgegaan van de totaalprijs van de seizoenskaart gedeeld door 17 competitiewedstrijden. Ik weet dat deze vlieger tegenwoordig niet meer opgaat want nu krijgen we de eerste ronde in de Europacup en in de vaderlandse beker er ‘gratis’ bij. Maar dat was in het seizoen 1989-1990 ook het geval met de wedstrijd tegen VFB Stuttgart.

We hebben het dus zo simpel mogelijk gehouden. En wat valt er op? In mijn eerste jaar als seizoenskaarthouder betaalde ik gemiddeld 4 euro per wedstrijd. Dit seizoen betalen we gemiddeld 16 euro per thuiswedstrijd. Een viervoudiging van de prijs voor een vergelijkbaar vak.

In 1988 bracht ik dus De Havenloods rond, en in deze krant stond een advertentie voor een walkman, niet eens eentje die cassettebandjes kon afspelen. Nee, gewoon eentje met AM en FM. Die moest toen 45 gulden kosten. Met de 5 gulden per week die ik met mijn krantenwijk verdiende duurde dat dus 9 weken voordat ik zoiets kon kopen. Voor mijn seizoenskaart moest ik dus 30 weken de krant rondbrengen. Per keer deed ik daar ongeveer 3 uur over dus ik was ongeveer 90 uur (10 wedstrijden zonder blessuretijd) in touw voor mijn seizoenskaart.

Tegenwoordig is het minimumloon voor een 15-jarige € 2,86 dus om een kaart op de noordzijde te kunnen kopen moet deze puber iets meer dan 100 uur werken. Ik zie niet veel verschillen, maar ik ben dan ook geen econoom. En daarbij zijn die gasten van tegenwoordig vreselijk verwend. Dus papa en mama springen wel bij, die kopen het schuldgevoel af dat ze er zelf nooit zijn of met hun I-Phone aan het spelen zijn.

De eindafrekening

In de 25 seizoenen tot nu toe als seizoenskaarthouder heb ik dus aan 425 competitie-wedstrijden van Feyenoord in De Kuip 5633,76 euro uitgegeven. Eigenlijk 424 want de thuiswedstrijd tegen FC Den Haag in het seizoen 1989-1990 moest naar aanleiding van de veldbestorming tegen Fortuna Sittard achter gesloten deuren gespeeld worden.

Dat komt neer op een gemiddelde € 13,25 per wedstrijd en dus op  15 eurocent per gespeelde minuut. Krijg je de blessuretijd er gratis bij.

Is voetbal duur? Is Feyenoord duur? Nee, vergeleken met andere dagjes uit zeker niet (okay, bij een dagje Efteling weet je dat het leuk gaat worden, dat moet je bij Feyenoord nog maar afwachten) maar een kaartje voor De Efteling kost € 35,- en een bioscoopbezoekje komt ook al gauw op € 12,50. Dat valt dus reuze mee.

En vergeleken bij voetbalclubs in de omringende landen ook niet. Ik zou Engeland aan kunnen halen waar ze doodleuk 18 pond vragen voor een staanplaats achter de goal in The Conference (vijfde divisie), maar die vergelijking is te makkelijk. Bij Lierse SK en KV Mechelen in de hoogste Belgische klasse betaalde ik respectievelijk 18 en 21 euro voor een kaartje. Dat is zelfs met de gemiddelde prijs van dit seizoen bij ons nog aan de hoge kant. Al moet gezegd worden dat dit losse kaartjes waren.

Conclusie

Een conclusie heb ik uiteraard niet (ik ben geen econoom hé, had ik dat al gezegd?). Ja, voetbal kijken op de noordzijde is vier keer zo duur geworden. Maar er zijn wel meer zaken vier keer zo duur geworden in het leven. En je weet, we zijn Feyenoord ’till we die. Dus die kaart kopen we toch wel.