‘Gewoon, kampioen worden’ de man op TV Rijnmond lijkt het nog te menen ook. Nu weet ik als ex-vrijwilliger op de Open Dag van Feyenoord heus wel dat er op die dag een ander publiek in De Kuip aanwezig is. Maar dan nog, de man oogt jonger dan mij. En zelfs als hij als jochie al in 1984 supporter was, dan nog heeft hij maximaal drie kampioenschappen meegemaakt.
Drie. In een periode van 30 jaar. Dan lijkt me de beschrijving ‘gewoon’ niet helemaal de lading te dekken. Van de twee kampioenschappen die ik meegemaakt heb werd er eentje ons in de schoot geworpen door een blunderend PSV. En in 1999 was het een kwestie van tijd dat we op de Coolsingel stonden.
Alle andere seizoenen dat ik, als seizoenskaarthouder, op de tribune zat kwamen we niet eens in de buurt. Of laten we het zo zeggen, ik kan het me niet herinneren dat we tot wedstrijd 30 nog volop meededen om de titel. Hoezo gewoon kampioen worden? Bijna alle andere seizoenen liep de achterstand in punten op onze concurrentie harder op dan de schuld van Griekenland.
Voetbalsupporters zijn stommelingen. En wij Feyenoorders zijn geen uitzondering. Sterker nog, ik denk dat wij soms nog wel het stomste van allemaal zijn. Waarom? Nog geen twee maanden na de deceptie tegen Heerenveen puilt de Kuip uit. Om een helikopter te zien landen met een speler van BK Häcken, een club waarvan ik nog nooit gehoord had. Een ex-jeugdspeler van onze aartsrivaal en good old Dirk Kuyt.
Het is mooi hoor die hoop. En je moet vertrouwen hebben in je club. Maar na meer dan 30 jaar als supporter is de laag eelt op mijn ziel duimendik en voel ik me als Morrissey in ‘How soon is now’
When you say it’s gonna happen now,
When exactly do you mean?
See I’ve already waited too long
And all my hope is gone
Wanneer begint de competitie overigens? Die zomerstop duurt mij te lang!
