Vandaag is het 8 januari, over drie maanden is het de marathon van Rotterdam. Drie maanden van trainen en enigszins gezond eten en drinken.
Vorige week heb ik ook shockwave-therapie ondergaan. Nee, geen elektroshock om mijn hersenen weer in het gareel te krijgen maar shockwave om mijn schenen weer helemaal te laten doen wat ik wil. De sessies bij shinsplintstop hielpen wel maar ik bleef wat kleine pijntjes houden. Nu kan ik een heel verhaal houden wat er allemaal mis is maar het komt er eigenlijk gewoon weer op neer dat ik al mijn ledematen nog sterker moet maken.
Op weg naar de marathon van 2018 train in drie keer in de week in plaats van de (af en toe) vier keer van vorig jaar. Op zondag een lange duurloop, op woensdag training met interval bij de Kieviten en op vrijdag een tempoloop. Voor de rest squat ik mezelf thuis helemaal gek. Ik heb zometeen aan de start een dikkere kont dan Beyonce vermoed ik. En natuurlijk de nodige lunges en buikspieroefeningen. Het doel is nog steeds 3:45 maar dat lijkt nu nog heel ver weg. Enfin, nog drie maanden te gaan. En lunges, heel veel lunges. Is weer eens wat anders dan heel veel lunches.
