De Feyenoord-supporter in mij werd gevormd in de tweede helft van de roerige jaren ’80. Een tijdperk waar het in De Kuip rook naar pis, sigaren en weed. Ook een tijdperk waar op televisie duidelijk zichtbaar was dat de stoeltjes in het stadion ‘fifty shades of brown’ waren. Een gevolg van ‘the English disease’ genaamd vandalisme. Dat wil zeggen; als de samenvatting ál op televisie kwam.
Het valt nu nauwelijks voor te stellen maar destijds kwam het nogal eens voor dat je voor de samenvatting moest wachten op de uitzending van AVRO’s sportpanorama op maandagavond. Een programma dat gepresenteerd werd door Ruud ter Weijden en waar Frank Kramer en de onvermijdelijke Sierd de Vos commentaar gaven bij de wedstrijdbeelden. Daarna was het de beurt aan Joan Haanappel om haar mening te geven bij het kunstschaatsen of bij een atletiekwedstrijd in een winderige polder.
Feyenoord speelde destijds in een leeg stadion waar blaffende politiehonden het achtergrondgeluid verzorgden voor voetballers die het op hun retour nooit waar konden maken en talenten die nooit door zouden breken. De titel van ’84 leek lichtjaren ver weg. Hoe anders is dat nu waar je de rechtszaak om een rode kaart voor je aanvoerder te laten seponeren via twitter live kunt volgen. Feyenoord heeft een eigen versie van FIFA’19 en in mijn plaatselijke Jumbo kun je een heel Panini-album vol met Feyenoorders sparen.
Waar je vroeger in de katernen, diep weggestopt in de krant, moest zoeken wat Feyenoord in de voorbereiding had gedaan komen zelfs deze wedstrijden nu live op Fox-Sports. Een parallel met het einde van de jaren ’80 is er wel, net als toen speelt Feyenoord dit seizoen maximaal voor de derde plaats. Aan de hand van een speler die ‘op zijn retour’ nog de beste is van de Eredivisie. En waarvan we gisteren live op Twitter konden lezen hoe hij zich verweerde tegen zijn rode kaart.
AVRO’s sportpanorama had er hoogstwaarschijnlijk geen aandacht aan geschonken.