Seduced by the darkside

Wie had dat ooit  gedacht? Een twist-and-go scooter in huize Peenvogel. Twee weken geleden verkocht Sandra mijn Vespa P200 uit 1981 die bijna drie jaar trouw dienst had gedaan als woon-werk Vespa.

Ik merkte wel dat ik, zeker op het stuk snelweg wat ik iedere dag rij, een beetje een unheimisch gevoel kreeg bij alle gehaaste malloten om mij heen in de ochtend en avondspits.

Een P200 uit 1981 heeft namelijk geen schijfremmen en bij een noodstop is de vluchtstrook een betere optie dan remmen. Begrijp me niet verkeerd, de rest van de oldtimers gaan echt niet weg maar er is een wezenlijk verschil tussen het dagelijkse verkeer met al dat gestress om mij heen en een toerritje op een zonnige zaterdagmiddag over provinciale wegen.

Om een lang verhaal kort te maken, Sandra is net voor de derde keer naar de RDW geweest voor een herkeuring (zoals maandag viel te lezen was de scooter afgekeurd vanwege het licht) en de scooter (eentje uit 2003) staat nu op mijn naam.

Daar ging nog een heel bureaucratisch proces met BPM aan vooraf dus het heeft haar de hele dag gekost (sorry San). Na goedkeuring en betaling van de belasting moeten we een kentekenplaat aanvragen als de papieren binnen zijn en we rijden voortaan iets luxer, en vooral een stuk veiliger (en sneller hahaha) naar het werk.

Om in termen van de oldskool-scooterrijders te blijven ben ik verleid door de donkere kant van het scooterrijden, een automaat!