Nog voordat de bel gaat komen de kleuters al naar buiten. Toen Bastiaan nog in groep 1 en 2 zat zaten wij al aan de tosti’s wanneer de rest van de ouders nog op het schoolplein stond te wachten. Vaak zaten de kleuters zelfs al een paar minuten met hun jas aan in de klas te wachten. Nu is alles anders, vanaf groep 3 komen de kinderen zelf naar buiten en mogen ze pas hun jas aantrekken ná de bel. Zodoende blijft er nog minder van de pauze over want echt snel gaat het allemaal niet.
Je pikt ze er zo uit, de kinderen uit groep 3. Niet zozeer vanwege hun lengte maar aan de blik in hun ogen. Verschrikt turen ze het schoolplein af naar hun ouders. Niet meer aan de veilige hand van de juffrouw naar buiten die mee helpt zoeken waar papa of mama staat. Nee, nu worden ze omver gelopen door de grotere kinderen uit groep 4 en 5 die door de deur heen stormen.
Tijdens het eten van de tosti moet ik wat strenger zijn dan normaal. We moeten over iets meer dan een half uur alweer terug naar school en we mogen niet te laat zijn. Na de pauze hebben ze gym waarbij ze zich nu zelf moeten douchen, afdrogen en weer aankleden. En uiteraard moeten alle gymspullen weer netjes in de tas mee terug naar huis. Maar voordat ik Bastiaan en een jongetje uit zijn klas weer op school aflever fluister ik ze wat in hun oor.
Wanneer ik om drie uur op het schoolplein sta komen Bastiaan en zijn vriendje als een van de eersten naar buiten.
‘Yeah, we gaan bij Bastiaan zijn papa popcorn eten.’
Mijn truc om ze snel naar buiten te krijgen heeft geholpen. En door de jaloerse blikken van de andere kinderen ben ik en passant ook nog eens even de coolste papa van het schoolplein.
