Bastiaan zijn plant lijkt dood te gaan. En het is onze schuld, iets teveel pokon gegeven en nu hangt ie op half zeven.
Wat moet een negenjarige met een pelargonium? Het is een schooloverstijgende uitdaging voor groep 6’ers. Wie zijn geranium (het is familie van elkaar) het hoogst weet te kweken mag bij de burgemeester langs komen.
“Op een natuurlijke manier, dus niet in de kas van opa Wil!” kregen we direct te horen.
Nu probeer ik Bastiaan zijn verwachtingen zo nu en dan te temperen want bij iedere puzzel, prijsvraag of ingezonden mop ziet hij zichzelf al als winnaar op het bordes staan. Maar na tien keer zeggen dat het leven niet altijd eerlijk verloopt voelde ik mezelf stokoud. Plus dat ik dat soort teksten te pas en te onpas terug krijg. Er zit een limiet op het gebruik van levenswijsheden.
De plant staat tijdelijk in de inloopkast, een plek waar hij nooit komt. Alleen bestaat nu het gevaar dat hij, juist vandaag, die kant op gaat. Zodoende loop ik nu heen en weer voor de deur van de inloopkast als een guard voor het Engelse paleis. Het voelt een beetje als het verstoppen van een cadeau voor het sinterklaasfeest.
Hopelijk trekt de plant zijn overdosis aan pokon en staat ie er morgen fris bij. Anders zit er niets anders op dan stiekem een nieuwe kopen.
En dan toch even in de kas van opa Wil.