Op 1 oktober 1995 was ik in het Philips-stadion getuige van de laatste wedstrijd van De Kromme als hoofdtrainer van Feyenoord. Er werd ontluisterend met 3-0 verloren tegen een mede-titelkandidaat en na deze wedstrijd bedroeg de achterstand op de koploper tien punten (parallel met dit seizoen nummer 1). Tot zover de overeenkomsten met het huidige seizoen want in de zomerstop van 1995 versterkte Feyenoord zich namelijk wél. Ronald Koeman kwam van Barcelona over en Feyenoord koc…ht de topscorer van Belgische competitie (Aurelio Vidmar). Verder werden met Tomek Iwan en Clemence Zwijnenberg spelers gehaald die uitblonken bij de subtoppers van dat moment.
Voorzitter Van den Herik schuwde de harde maatregel niet en stuurde Van Hanegem, die twee keer de beker won en eenmaal kampioen werd met Feyenoord (parallel met huidig seizoen nummer 2) weg. Er moest wat gebeuren om niet verder af te glijden (wat overigens wel gebeurde want aan de periode Arie Haan heeft niemand warme herinneringen). Iedereen in Rotterdam en omgeving is Gio eeuwig dankbaar voor 14 mei 2017. Maar zelfs de meest optimistische Feyenoorder kan niet ontkennen dat we hier met een rampseizoen in wording te maken hebben.
Thuis werd deze jaargang tweemaal ternauwernood gewonnen (voornamelijk door de klasse van oude vos Van Persie), maar in de uitwedstrijden slaat Feyenoord helemaal een modderfiguur. Slechts een van de vijf uitwedstrijden werd gewonnen en ook die wedstrijd was symptomatisch voor dit seizoen (een veilige 0-4 werd nog bijna weggegeven). Dit gaat, als we zo doorgaan, een seizoen worden met benauwde thuiszeges en tweewekelijkse zeperds op vreemde bodem.
De oplossing? De spelersgroep is niet zo slecht als iedereen stelt (geen kampioensmateriaal maar goed genoeg om zeges in Doetinchem, Trencin, Alkmaar en Tilburg over de streep te moeten trekken) dus er moet wat gebeuren in de technische staf. Hoe pijnlijk het ook is om een kind van de club weg te sturen is een voortijdig afscheid van Gio onvermijdelijk. Helaas maar waar.