Uit de kamer van Bastiaan klinkt gehoest, gevolgd door een geluid wat zich het beste laat omschrijven als het gehuil van een baby. Dit klinkt niet als Bastiaan, na 5 jaar herken ik al zijn geluiden wel. Hij ligt al meer dan een uur te slapen dus ik vraag me af wat er aan de hand is.
Op het moment dat ik zijn kamerdeur open doe klinkt het keihard ‘SNOEP EN TAART, SNOEP EN TAART!’ Bastiaan zijn Furby is wakker geworden. En Bastiaan ook.
‘Ja, de Furby is jarig en hij vraagt om…’
‘SNOEP EN TAART, SNOEP EN TAART!’ Krijst de pluizige bol.
‘Heb je dat gezien op de I-Pad Papa? Als hij naar de wc gaat komt er soms een badeend uit. En een onderwaterzeeboot.’
Ik moet lachen om het laatste woord en zeg tegen Bastiaan dat hij moet gaan slapen. Maar halverwege mijn zin valt de Furby, die Kee-Kah genoemd is, me in de rede.
‘SNOEP EN TAART, SNOEP EN TAART!’
‘Ok, ik geloof dat Kee-kah vannacht gewoon in de doos slaapt waarin je hem hebt gekregen. Ik denk niet dat ik midden in de nacht wakker van haar wil worden.’
Er wordt niet tegengesputtert. Nog voordat ik zijn kamer uit ben slaapt Bastiaan al.
Als ik de trap afloop heb ik trek in snoep…
…en in taart.
