Door omstandigheden (vakantie vooral) had ik alleen een deel van Feyenoord-Sparta gezien via een haperende stream in Cambodja. Tijdens alle andere wedstrijden lag ik te slapen of was ik onderweg. Afgelopen zondag tegen Utrecht was dus de eerste wedstrijd die ik met eigen ogen (waarvan een geopereerd) zag. En dat viel me niet mee. In meerdere opzichten deed me dit aan eind jaren ’80 denken. Een terecht cynisch publiek, spelers die niet beter kunnen en zelfs spelers die na 70 minuten met kramp lopen.
Het seizoen is pas drie wedstrijden oud maar dit gaat echt helemaal niks worden. En dan is mijn echte camera ook nog eens kapot. Jullie zullen het met de foto’s van mijn IPhone moeten doen.
Aangetrouwde oma van Kees (94) voor het eerst naar De Kuip. Hoogtepunt van de dag.
Daar zijn we weer. Dit keer kwam 16:45 me wel goed uit.
0-1 achter en niet veel aanknopingspunten dat het wel eens goed zou gaan komen.
1-1 en maximaal haalbaar. Mogen onze hand dichtknijpen dat al die krampgevallen ons uiteindelijk de das niet omdeden.
Skyline.
3 uit 3. De Coolsingel is nog ver weg.