Tijdens de eerste maanden van de Corona-epidemie vonden de trainingen van Bastiaan zijn vechtsport plaats in de buitenlucht. Ik koos twee keer per week een mooie boom uit om tegen te zitten en las wat boeken over de eerste wereldoorlog op de e-reader. Een oorlog die om niets gestart werd en een hele generatie de dood in joeg.
Sinds een paar weken is de training gewoon binnen en mogen er ook weer ouders in de wachtruimte plaatsnemen. Tot voor kort was ik schijnbaar de enige waaghals die dat aandurfde want ik had de hele wachtruimte voor mezelf. Dat was lekker doorlezen.
Gisteren bleven er tot mijn schrik nog twee ouders kijken. Op zich geen ramp maar deze mensen kenden elkaar via de school van hun kroost en vonden elkaar in het mekkeren over school. Die ene leraar deugde niet, het schoolkamp was op een rare plek. De adviezen klopten niet en de man van de BSO was een engerd. Hier waren twee mensen aan het woord waarbij het glas altijd halfleeg was.
Ik probeerde het echt want het boek dat ik nu aan het lezen ben, over de neutraliteit van Nederland tijdens WW1, is reuze interessant. Maar de dame in kwestie, behept met een stem als een cirkelzaag, hield geen seconde haar mond en de intonatie van de man in kwestie zou een boeddhist nog tot wanhoop drijven.
Nieuwsgierig als ik ben bleef ik toch luisteren, voor je het weet heb je namelijk een vrij goedkope column.
Toen alle leraren, huiswerkbegeleiders en oversteekjuffen door de mangel waren gehaald was er ein-de-lijk een moment van stilte. Ik klikte mijn e-reader aan en las verder waarom weilanden voor 30 centimeter onder water werden gezet ter verdediging van Nederland.
En toen begonnen ze weer met praten.
Er zijn oorlogen voor minder gestart.