In deze verwarrende tijden zou de combinatie van een Nigeriaan met een pistool in een grote mensenmassa tot grote paniek leiden. Zo niet gisteravond, Mike Obiku schoot de deelnemers aan de 10 kilometer funrun door en langs De Kuip weg.Vlak voor de start van de vijf kilometer riep ik zijn naam, hij keek om en lachte een rij witte tanden bloot.
Exact dezelfde grijns die hij op een waterkoude decemberzondag in 1992 liet zien na zijn goal tegen vitesse. Toen trok hij zijn shirt uit en zijn gebeeldhouwde torso werd zichtbaar. Het uittrekken van zijn shirt na een doelpunt werd zijn handelsmerk. Na iedere goal werd dat lichaam, dat wel van ebbenhout gemaakt leek te zijn, zichtbaar.
Tijdens de funrun liep ik twee keer op het veld van De Kuip. Zelfs leeg blijft het een imposant bouwwerk. Aan de kant waar Mike Obiku scoorde dacht ik na hoe het zou voelen om een doelpunt in een volle Kuip te maken. En hoe ik dan zou reageren.
Bij de finish stond bijna niemand te kijken. Zelfs Obiku stond er niet meer, de neiging om mijn shirt uit te trekken was snel verdwenen.
