Mijn interesse in voetbal werd pas in 1984 gewekt, Feyenoord was kampioen geworden en omdat bijna al mijn ooms en mijn opa ook voor Feyenoord waren werd ik dat automatisch ook. Zo gaat dat in een jongensleven. Iedereen die beweert dat ie supporter van een club is geworden voor ‘het mooie voetbal’ is een leugenaar. Het is een mix van (de invloed van) familie, geografie en vriendjes. En voor supporters van die club uit de hoofdstad het ‘ergens bij willen horen’, gloryhunten in hun geval.
Mijn eerste bewuste WK zag ik dus in 1986. Nederland deed niet mee dankzij een rake kopbal van Georges Grün een paar minuten voor tijd in De Kuip. Belgie ging wel naar het WK en die speelden een erg goed toernooi. Maar mijn favoriet op het wereldkampioenschap in Mexico was Denemarken. Waarom? Vanwege die shirts, die geweldig mooie shirts van Hummel. Ik hoopte zo dat Feyenoord een keer in het shirt van dit merk zou gaan spelen. Het uitshirt was al in twee helften verdeeld met de goede kleurstelling, Feyenoord-logo erop en zwart broekje eronder en klaar is Lars.
De Denen speelden ook een goed toernooi. In de poulefase wonnen ze van Schotland, Uruguay en topfavoriet West-Duitsland (we leefden nog in de tijd van de koude oorlog). De term Danish Dynamite was geboren. In de achtste finale was het Deense sprookje voorbij toen ze door Spanje met 5-1 onder de voet werden gelopen door vier goals van ‘de gier’ Butragueño. Al mijn aandacht ging toen weer uit naar het Argentijnse wonderkind.
Want als er een voetballer is die tot de verbeelding spreekt voor mijn generatie dan is dat wel Diego Armando Maradona. Niet zijn latere escapades (al had hij ten tijde van het WK ook al het nodige meegemaakt in zijn leven) maar de fantastische voetballer Maradona. Eigenhandig (pun intended) deed hij Engeland de das om en ook die arme Belgen moesten er in de halve finale aan geloven. In de finale scoorde Pluisje niet, maar de Argentijnen gingen ‘op zijn Duits’ in de slotfase met de wereldtitel aan de haal.
Ik had destijds een Adidas Tango Azteca en een boek met Panini-plaatjes van het WK’86. De bal was snel lek en het boek met plaatjes zijn bij een verhuizing kwijtgeraakt. Maar Feyenoord ging niet veel later in Hummel spelen. En dat shirt heb ik nog steeds. En als ik niet teveel bier drink past het me als gegoten.
1986, met de Canadese muur en Irak. En bovenal die fantastische goal van Manuel Negrete, die ga ik nog ‘ns opzoeken op tjoeptjoep