Wandelend is het van Ahoy naar De Kuip drie kilometer. Langs winkelcentrum Zuidplein en dan de hele Strevelsweg uitlopen totdat je op de Breeweg vanzelf de lichtmasten in het vizier krijgt.
De afstand tussen deze twee Rotterdamse iconen is in kilometers uitgedrukt niet groot, tijdens het Songfestival leken het wel twee parallelle werelden te zijn. Maar toch was er een gemene deler tussen de harde voetbalwereld en het bonte gezelschap artiesten: meningen.
Waar de commentatoren het bij het songfestival voornamelijk over randzaken hebben, het zingen houdt doorgaans niet over, daar gaat het bij voetbal over alle hoofd-, rand- en bijzaken. Alles moet geduid worden en hoe smeuïger de mening hoe groter de kans is dat de kranten het overnemen.
Is Arne Slot wel de juiste man? Moet Berghuis blijven? Wat is Senesi waard? Waarom leidt Feyenoord zelden een spits op? Hoe zit het met het stadionplan? Had deze selectie niet hoger moeten eindigen?
Talkshows, kranten en podcasts worden vol geschreven en vol gesproken over Feyenoord. Op Twitter doet iedereen nog een extra duit in het zakje erbij en zo kun je jezelf als Feyenoorder 24 uur per dag voeden met nieuws over en rondom de club. Het is nooit saai, zei de kraai.
Over een paar weken kijkt een groot deel van de voetbalwereld naar het Europees Kampioenschap. De meeste Feyenoorders houden hun vizier echter gericht op De Kuip. Wie komt er? Wie blijft er en zijn de eerste trainingen openbaar te bezoeken? Wat voor kleur heeft het uitshirt en hoe zien de wittebroodsweken van Feyenoord en Arne Slot eruit?
Waar er in Ahoy de afgelopen dagen meer dan eens een valse noot werd gezongen dromen we een paar kilometer verderop van een soeverein Feyenoord dat de concurrentie een toontje lager laat zingen.
De eerste vier wedstrijden douze points please.