Iets wat de Duitsers niet lukte, lukte de Amerikanen wel. De grandeur van het mooie postkantoor op de Coolsingel wegnemen. Jarenlang stond er een lelijk filiaal van de McDonald’s in de weg. Als een rotte kies in een gebit. In mijn herinnering was het een van de eerste McDonald’s vestigingen in Rotterdam en ik heb er menigmaal met mijn aangeschoten hoofd een hamburger naar binnen zitten werken. Ondertussen kijkend op mijn horloge om de laatste bus 170 naar huis niet te missen.
Laatst was het gebouw, dat als een paviljoen in 1968 gebouwd werd, compleet tegen de vlakte geslagen. Vanaf de andere kant van de Coolsingel had je nu een mooi uitzicht op het postkantoor en de gerenoveerde Meent. Helaas was dat maar van korte duur. De Amerikaanse fastfoodketen wilde haar A-locatie niet opgeven en er zou nieuwbouw voor terug komen. Zondag op weg naar De Kuip reden we over de Coolsingel en waren de contouren van de nieuwe vestiging al zichtbaar. Een potsierlijk goud pand, past ook lekker bij Rotterdam.
Op het moment dat we er langs reden kwam het gebouwtje me vaag bekend voor. Of in ieder geval de vorm en de materialen. Ik had dat eerder gezien die week. Toen ik Bastiaan van de week bezig zag op de computer viel het kwartje. De architect heeft waarschijnlijk ook een zoontje van 5 die gek is van Minecraft.
Bastiaan en ik hadden het pand binnen 3 minuten nagebouwd. Nu de rest van Rotterdam nog.