Dat viel te verwachten. Na veel geslaap tijdens de vluchten werd Bastiaan om drie uur lokale tijd wakker. Gelukkig draaide hij zich nog een keer om zodat we allemaal een fatsoenlijke nacht geslapen hebben en in het Thaise ritme zitten.
Een voetmassage, dat was het eerste wat Bastiaan wilde doen en nu zitten er hier op Sukhumvit road en omgeving tientallen massagesalons, zijn voorkeur ging toch echt uit naar die naast Wat Po, de tempel van de liggende Boeddha. Vorig jaar waren we daar namelijk ook geweest. Never change a winning team. In 2012 noemde Bastiaan ieder beeld dat hij zag Boeddha trouwens. Toen riep hij bij de voet van het immense beeld vrij hard door de voor de rest in serene rust ondergedompelde tempel keihard ‘hé Boeddha, wakker worden.’ Als tweejarige met blond haar kom je daarmee weg.
Na Wat Po gingen we met de ferry naar Chinatown. Kijken wat er dit jaar in de mode is. Vorig jaar waren dat fidgetspinners nu konden we niet echt een topfavoriet aanwijzen. Squishies, nep-Lego en dinosauriërs deden Bastiaan nog geen greep doen in zijn vakantiebudget. Eten was er wel genoeg.
Na al dat geslenter was het tijd voor lunch en nu voor het zwembad. Zwaar leven dit. Om de hoek hier zit een van de vele opticiens in Bangkok, het zijn er niet zoveel als 7-elevens want daar zijn er 2700 van, en wellicht dat ik zo nog even voor een bril ga shoppen.
