Tsja, de overtocht tijdens de 17e peenvogeltrip was nogal onstuimig te noemen. Dus heel veel slaap had ik niet gekregen in de nacht van zaterdag op zondag. En vrijdagavond bleef ik toch weer nét iets te lang plakken op de dansvloer. En dan weet u wel hoe laat het is.
Omdat ik te laat terug zou zijn voor de 30km bij De Kieviten was een goed alternatief de Lansingerland-run. Normaal sta ik niet enorm te trappelen om een wedstrijd door de eigen achtertuin (De Groenzoom) te lopen maar voor de Oostland heb ik ook al twee keer een uitzondering gemaakt. Het voordeel om dit stuk in wedstrijdverband te rennen zorgt er namelijk wel voor dat je niet op 2/3 van de afstand gaat stoppen. Lopen is lopen als je ervoor betaald hebt.
Op de fiets naar de start komen was met deze wind al een beproeving. Ik heb niet gekeken maar volgens mij was mijn hartslag toen al hoog. Bij het ophalen van het startnummer kwam ik al wat oude (Jeroen) en nieuwe (Saskia) mede-Roparunners tegen. Net zoals een handvol Kieviten en RRC’ers.
Na de start gingen we vrij snel de Groenzoom in. En daar vielen alle lopers ten prooi aan de wind. De lopers aan de halve Marathon en de 30km gingen tegelijk van start en zodoende was het best druk op het eerste stuk. Ik had van te voren al besloten om er een duurloop van te maken maar met die wind was het toch nog hard werken voor een ‘rustige’ duurloop. Zeker de stukken dat je wind tegenhad waren vervelend. Gelukkig draaide het parcours zo nu en dan en dan had je de wind weer in je rug.
Pas na 20 kilometer werd het echt zwaar. Wellicht kwam het doordat je de halve marathonlopers rechtdoor zag lopen en wij rechtsaf moesten. Op die dijk daalde het tempo tot 6min/km. Ik stond af en toe stil voor mijn gevoel.
Na de Ackerdijkse plassen waren de laatste 3 kilometers zowat een rechte streep naar de finish. Met de wind in je rug. En zodoende kon ik nog net op een gemiddelde van 5:29/km komen. Een mooie tijd voor een duurloop.
