Behalve Alexander de Grote zijn ze hier ook nogal trots op een oud-inwoner van Skopje. Doordat ze van Albanese afkomst is zijn er in Albanië en in Kosovo ook een miljard dingen naar haar vernoemd, maar in haar geboortestad Skopje kun je niet om Moeder Teresa heen.
Haar uitspraken hangen als plaquettes op de muren van belangrijke gebouwen en op de plaats waar ze gedoopt is staat een museum.
Vandaag zijn we nog een keer naar de dierentuin geweest en via het stadspark terug gewandeld richting het centrum. We kwamen genoeg speeltoestellen tegen om Bastiaan zoet te houden. Het lunapark dat aangeraden werd in onze reisgids was vergane glorie en niet eens meer open. Na een rondje in zijn zwembroek tussen de sproeiers op het grote plein en avondeten is het nu tijd om in te pakken. Morgen gaan we weer terug naar Ohrid waar we eind van deze week vandaan terug vliegen. Conclusie: Skopje is een prima stad om je te vermaken.
In het park naast de dierentuin veel voetbal-grafitti. Allemaal van Vardar.
Ook nog restanten van een (het hier zo populaire) handbalstadion? Bij het nemen van wat foto’s over de muur zag ik voornamelijk een leeg peuterbad. Een prima plek voor een horrorfilm.
Om kinderen echt te laten verdwalen mogen de hegjes wel iets hoger zijn. Hier verdwalen alleen teckels in.
Aan het einde van het park ligt het nationale stadion. Het stadion wat mij dus door mijn neus geboord werd door de Macedonische bond. Dezelfde bond die mij wel als journalist bombardeerde bij de wedstrijd van gisteren (link is lezen).
Spieken door een hek. Mooie stad om een keer met Feyenoord heen te gaan. Goedkoop bier, lekker eten en veel te zien.
Alleen moeten ze dan de omgeving van (en de buitenkant van) het stadion zelf een beetje opruimen.
Op zoek naar een klavertje vier.
De Sveti Kliment Ohridski is een aparte kerk. Van een afstand lijkt het met die koepels eerder een moskee, en ook de toren staat los van de kerk. De binnenkant was erg fraai.
