Er zijn een aantal spelers in de Eredivisie waarvan ik vermoed dat kritiek ze koud laat. Culthelden die hun eigen beperkingen kennen en dankbaar zijn dat ze op het veld staan in plaats van als supporter op de tribune. Voetballers als Nathan Rutjes en Tommy Beugelsdijk. En Michiel Kramer ook.
Veel Feyenoorders, waaronder ikzelf, zien hem (nu) niet zitten maar zijn rol in het kampioenschap van Feyenoord valt niet te onderschatten. Door twee treffers in extremis in zowel Nijmegen als in Utrecht bleef Feyenoord koploper, een positie die ze het hele vorige seizoen niet afgestaan hebben.
Op Instagram volg ik Kramer al een tijdje en vaak post hij grappige foto’s van zijn kinderen en zijn vrouw. Of een foto na de wedstrijden waar hij in actie kwam. Vooral de kleine video’s die bovenin verschijnen op Instagram gaven een inkijkje in zijn interesses. Met één hand aan het stuur filmen hoe hard hij rijdt door de omgeving van Rotterdam. En altijd even de camera richten op zijn radio. Op het display verschijnen dan artiesten waar ik nog nooit van gehoord heb al zegt dat niet al teveel. Af en toe zit Renato Tapia naast hem ritmisch met zijn hoofd te knikken met dezelfde slaperige blik waarmee hij op het veld staat.
Het viel me na de wedstrijd tegen PSV op dat hij al een paar dagen niets gepost had. En toen ik hem opzocht waren alle foto’s verdwenen. ‘Nog geen berichten’ staat er bij zijn account. Zou zelfs de stoicijnse Kramer gevoelig zijn voor de druk van buitenaf? Hij laat zich toch zeker niet opfokken door wat meningen op televisie, de krant of social media?
Kramer scoorde tot nu toe 18 doelpunten in 50 competitiewedstrijden voor Feyenoord. Dat zijn er twee keer zoveel als Mike Obiku, een man die vooral door 1 doelpunt wereldfaam in Rotterdam en omstreken verwierf. Vanaf deze plek roep ik Kramer op zijn instagram-account weer te activeren en op te leuken met een foto van een doelpunt. Te beginnen vanavond tegen zijn oude club.
