Mijn levendigste herinneringen aan mijn, voor mijn gevoel, eerste echte bioscoopbezoek was in 1982. In de kerstvakantie ging ik met mijn vader naar E.T., een film waarbij ik nog steeds een traan moet laten als ik hem zie.
Ik was toen negen jaar oud en was al eerder naar de bioscoop geweest. Het enige wat ik me daar nog van kan herinneren is de bio-collecte voor aanvang van de film en een nogal beangstigende reclame die daaraan vooraf ging. Iets met een kind in gips volgens mij. Van de films voor E.T. kan ik me niets herinneren.
Met mijn vader naar de bioscoop gaan in de kerstvakantie werd daarna soort van traditie. Ingegeven door het feit dat dit buiten de grote vakantie ook de enige dagen waren dat hij vrij was. We zagen Gremlins, Ghostbusters en Return of the Jedi op het witte doek. Twee decennia later kwamen daar de Lord of The Rings en Hobbit-trilogie bij. Ook films die hun premiere rondom de kerst beleven.
De afgelopen week keken we op Netflix naar het eerste seizoen van Stranger Things. Een serie met een meer dan vette knipoog naar de blockbusters uit de jaren ’80. Bij iedere aflevering kreeg ik het gevoel van de kerstvakanties in de jaren ’80 terug.
Met Bastiaan keken we op Netflix recent naar Gremlins, E.T. en Ghostbusters (en ook Back to the Future). Voor Stranger Things is hij echt nog iets te jong. Over een paar weken komt echter de nieuwe Star Wars uit. Een reeks die zowel opa, kleinkind en deze papa wel kan bekoren. Hoog tijd om de ‘film in de kerstvakantie-traditie’ te herstellen. Ik neem alvast kleingeld mee voor de collecte.
