Op weg naar school kwam er een vrij filosofische vraag vanaf het kinderzitje.
‘Wat als er nu helemaal geen mensen meer op de aarde zijn?’
‘Ehm, nou er zullen altijd wel nieuwe mensen bijkomen. Als jij later groot bent en een mevrouw hebt dan krijg je misschien ook wel een kindje.’
‘Hmm.’
‘Wat voor kleur haar moet je vriendin hebben? Of heb je al iemand op het oog om mee te trouwen? Iemand uit je klas?’
Het bleef even stil.
‘Ik ga met mama trouwen. Ik vraag gewoon of ze even niet meer eet en niet meer haar verjaardag viert totdat ik net zo oud ben als haar. En dan ga ik met mama trouwen.’
‘Hallo. En ik dan?’
‘Ik was eerder. Ik heb het al eerder tegen mama gezegd. Maar jij mag wel bij ons blijven wonen.’
Gelukkig maar. Dat scheelt weer in de hypotheek en het naambordje bij de voordeur.
