De dag na de winst van het eigen AD toernooi in 1988 plaatste Feyenoord een kleine advertentie in de krant. Niet in een editie van de naamgever van het toernooi, het Algemeen Dagblad, maar in het huis en huis blad De Havenloods. Toevallig de krant die ik rondbracht om mijn seizoenskaart te bekostigen.
De strekking van het bericht?
Op imposante wijze is Feyenoord afgelopen weekend, in een goed gevulde Kuip, winnaar geworden van het AD-toernooi. Ruime tv-exposure en lovende kritieken waren het gevolg.
Daarna volgde een opsomming hoe je als bedrijf kon profiteren en hoe er contact gezocht kon worden met Feyenoord. Met als afsluiter het directe nummer van Hans Kraaij sr.
Het was sowieso een tijdperk waarin de lijntjes kort waren. In de jaargidsen van VI stonden de woonadressen én telefoonnummers van de selectiespelers keurig per club opgesomd. Het zou me niets verbazen dat sommige spelers van toen nog steeds op hetzelfde adres wonen, zoiets als de Putter in Barendrecht ofzo. Voetballers zijn gewoontediertjes.
Die benaderbaarheid van toen is ondenkbaar geworden in het huidige tijdsgewricht waarin ieder woord op een weegschaal wordt gelegd. Veel spelers profileren zich hetzelfde op social media met gelikte filmpjes en schitterende foto’s. Er zijn een paar uitzonderingen zoals Michiel Kramer. Voor hem is het denk ik maar goed dat er geen VI-gids met adressen meer bestaat want hij maakt niet overal vrienden.
Ik vraag me af wat voor advertentie Feyenoord had laten maken na de wedstrijd van afgelopen zondag. Misschien een tijdelijke samenwerking met een slager zoeken omdat we gehakt van de tegenstander hadden gemaakt? Of een kinderdagverblijf omdat de spelers van onze aartsrivaal als kleuters stonden te verdedigen.
Nee, ik denk een mooie verwijzing naar het kengetal van Rotterdam. Want over twee wedstrijden was het wel duidelijk wie de baas was met een doelsaldo van 0-10