Dát was leuk afgelopen zaterdag. Vorig jaar juli had Sandra kaartjes voor de musical De Marathon gekregen van Patrick en Annemieke. Het duurde nog bijna een jaar voordat we de musical ook daadwerkelijk konden zien.
In het hele promotie-gebeuren rondom de musical hadden we ook nog een kleine rol. Met de Rotterdam Running Crew liepen Sandra en ik beide een rondje vanuit het Luxor (link hier). De voorstelling was er een, zoals viel te verwachten, met een lach en een traan. Zoals het leven zelf zo vaak is. Rond middernacht lagen we eindelijk weer in ons mandje.
Of dat verstandig was? Tsja, er stond een dag later een generale repetitie op het programma. Vijfendertig kilometer langs de Rotte, de ultieme test. Sommige lopers lopen maar 1 keer boven de 30 en sommigen meerdere keren. Dat ligt o.a. aan de tijd die je wilt gaat lopen en waar je jezelf het prettigst bij voelt. Zoals eerder gezegd wil ik (ruim) onder de vier uur uit gaan komen (en 5 minuten vind ik al ruim). Of dat gaat lukken? Lastig te zeggen, afgelopen zondag had ik die 7 kilometer extra ook wel gered als het had gemoeten.
Als ik straks op 9 april aan de start sta (en er gebeuren geen gekke dingen) dan heb ik er meer dan 800 kilometers specifieke marathontraining op zitten. Het zou voldoende moeten zijn.
Op 9 april rustig van start gaan en jezelf niet gek laten maken door andere lopers of toeschouwers. Pas na een kilometer of vijf wil ik op mijn beoogde tempo zitten. Alle statistieken van de laatste lange run zaten wel snor, goede pasfrequentie en goede hartslagzone. Ik heb er alle vertrouwen in. Nu gewoon heel blijven.
