Van Bumba, Elmo, Bert en Ernie naar Dora. Via Zwieber de Vos, Diego, Brandweer Sam, de Umizoomi’s en het Wonderteam naar Mike de Ridder. Bliksem McQueen, Spiderman, Olaf de sneeuwpop, Elsa en Anna (O nee, prinsessen zijn niet cool) en dat kereltje van Junglebook hebben we ook allemaal gehad. Spongebob, Patrick, Phineas en Ferb. Van R2D2, Luke Skywalker, Kapitein Rex en de rest van het Star Wars universum tot aan de zombies en Enderman van Minecraft aan toe. Een jongetje van vijf heeft in zijn prille leven al flink wat helden gehad.
Bastiaan is een soort van luistervink en vangt al onze gesprekken op. Tijdens het op bed leggen hadden Sandra en ik het erover dat we de laatste afleveringen van het derde seizoen van House of Cards gingen kijken als Bastiaan zou slapen. De streken van Frank Underwood zijn onnavolgbaar en het is een fantastische serie. We hadden nog twee afleveringen te gaan en konden bijna niet wachten. Spannend dus.
‘Wat? Wat gaan jullie kijken? House of Cars? Met Bliksem McQueen ofzo? Dat wil ik ook wel zien hoor!’
‘Nee, House of Cards. Met een gemene president’
‘Zoiets als Darth Vader en de keizer?
‘Ja, zoiets. Een slechterik’
‘Mmm, laat maar. Ik ben toch meer fan van de goederiken zoals Luke Skywalker.’
Dat leek mij beter ook. Gemene presidenten horen niet de helden van kleuters te zijn. Ik moest tijdens het kijken van de laatste twee afleveringen vaker aan Bliksem McQueen denken dan mij lief was.
