Zomaar een greep uit het e-mailverkeer vanuit Feyenoord richting haar seizoenskaarthouders:
21 januari : Clasie: ‘Met durf en vertrouwen richting Klassieker’
24 januari : Koeman: ‘Goede competitiereeks doorzetten’
30 januari : Koeman: ‘Vertrouwen in positieve reactie van het elftal’
3 februari : Feyenoord vol ambitie naar Kerkrade
Feyenoord, de club van geen woorden maar daden toch? Het zal wel een bijkomstigheid zijn van het digitale tijdperk waar we in leven. Alles moet twentyfourseven gecommuniceerd worden. Bij de jaarwisseling van 1992 naar 1993 wist een mede-Feyenoorder mij te melden dat Feyenoord John van Loen had aangetrokken. Van Loen? Die bij die amsterdammers speelde? Juist. Die van Loen.
Anno 2013 hadden er waarschijnlijk protestmarsen geweest en spandoeken tegen zijn komst. In de eerste uren van 1993 haalden wij onze schouders erbij op. Het zal wel. Die rooie uit Utrecht was niet echt populair in De Kuip dus het zou ons benieuwen wat de reactie zou zijn. Wij namen nog een biertje en keken uit naar de eerstvolgende wedstrijd.
De eerste competitiewedstrijd van de winterstop zou echter niet in De Kuip zijn. Feyenoord moest uit naar het verre Kerkrade. Zo goed als Duitsland dus, in een typisch Duits aandoend stadion. Met sintelbaan en al. Ik was nog nooit bij Roda JC geweest en deze koude doordeweekse avond in januari zou mijn vuurdoop zijn. Je kon als Feyenoorder gewoon een kaartje aan het vak kopen en we waren van harte welkom. Er was geen positieve discrimatie ten opzichte van Limburgers qua kaartverkoop.
Voor slechts 4500 toeschouwers mocht Van Loen zijn debuut maken tegen zijn oude club. Na 18 minuten scoorde een andere oud-Ajacied de 0-1 (Witschge) en nog geen tien minuten later deed die lange uit Utrecht waarvoor hij door coach Van Hanegem gehaald was. Namelijk scoren, en ook nog eens vlak voor mijn neus. Voor rust deed Peter Hofstede nog wat terug maar de overwinning kwam niet meer in gevaar. Na 52 minuten werd Van Loen eraf gehaald en kwam supersub Mike Obiku binnen de lijnen.
Dat seizoen zou hij nog 3 keer scoren waaronder een hele belangrijke gelijkmaker in De Goffert tegen Vitesse (ja, in De Goffert tegen Vitesse) op de 32e speeldag.
Nu meer dan 21 jaar later zijn de kampioenskansen van Feyenoord bijna nihil, ondanks alle mooie woorden in de nieuwsbrieven. Gewonnen moet er echter wel worden. Zonder paniekaankopen in de winterstop.
Deze foto van de selectie nam mijn grote vriend Kees bij een circus waar ze op moesten draven.
Daar was ik ook nog bij die wedstrijd.
Eerst in die kroeg vlakbij zitten pimpelen en een bingo verstoren door de schuifdeuren te openen en heel hard…jawel….bingo te roepen….
Kinderachtig? ja….
Volgens mij mocht Bobby Petta ook meedoen?
Die wedstrijd ja. Met die Bingo.
Lange S. op de eretribune…..nou ja, eretribune…..
Kaalheide was echt zo’n Oost-Duitse bak.
Was ook bij die wedstrijd…
Heb maandag een stukje gestuurd naar de Feijenoorder wat vandaag is geplaatst (helaas wel iets aangepast, in de titel hebben ze die in dat gewijzigd oa.).
Ik wees hierin op het feit dat in het seizoen 92-93 Feyenoord ook met 1-1 gelijkspeelde thuis tegen vitesse en met 1-2 uit bij Roda won. Ik wist toen nog niet dat we gisteravond zouden gaan winnen met 1-2, net als 21 jaar terug…
Dus volgens mij worden we gewoon kampioen, zelfs als we op 2 maart verliezen…of misschien wel juist als we wél verliezen op 2 maart. Het kan gewoon niet meer misgaan…
Ik had je stukje (toevallig?) net gelezen. Als we dezelfde uitslagen in Enschede en Groningen halen als in dat seizoen dan geloof ik er wel in.