Omdat de topvorm nog wat ver weg was bood ik me aan om haas voor Angela te spelen tijdens de Halve Marathon van Oostland. Ze had hem nog nooit binnen de twee uur gelopen terwijl ze dat in potentie wel gewoon zou moeten kunnen. Dus toen we om iets over enen over de startmat liepen heb ik kilometers lang als een maniak op mijn horloge gekeken of we niet té snel liepen.
Om op 2 uur uit te komen moet je gemiddeld rond de 5:39 lopen. Maar als je daar op weg gaat hou je wel heel weinig ruimte over voor een plaspauze of een waterstop. dus het tempo lag iets hoger. Maar ook weer niet te hoog om jezelf over de kop te jagen.
De eerste 8 á 9 kilometer gingen vlekkeloos. Van Pijnacker richting Berkel, langs het dorp en dan richting het park. En in het park kwam de warmte je tegemoet. Gelukkig was er een waterpost bij de Windas om even af te koelen. Ondertussen zag ik Leen op een bankje in het zonnetje zitten. Dat is wel leuk van een hardloopwedstrijd door je woonplaats, je komt veel bekenden tegen.
In de Groenzoom werd het pas echt warm. Tijdens de zeven kilometer daar kwam ik toch al redelijk wat ‘wandelaars’ tegen die last hadden gekregen van de warmte. Voor het mooie hadden ze eigenlijk ook op 14 of 15 kilometer een waterpost mogen inrichten.
Door een niet mee-werkende sok bij Angela liep het gemiddelde iets op en eenmaal in Pijnacker wist ik dat we de twee uur wel zouden gaan halen. Maar hoeveel ruimte hadden we nog over? Uiteindelijk haalde ze me nog in tijdens een eindspurt. Ik had nog gezegd ‘iedere seconde die je nu harder rent is een seconde van je PR af’ en dat advies had ze ter harte genomen.
In 1:59:09 kwamen we over de finish. Ik had de HMO als duurloop kunnen gebruiken én iemand naar een PR gehaast. Missie geslaagd.
