Iedere dag rij ik langs deze twee hoge palen en tot een paar weken geleden was het mij nogal onduidelijk wat het zou gaan worden. Voor windmolens staan ze een beetje te dicht bij elkaar en lanceerinrichtingen voor lange-afstandsraketten leek mij ook nogal onwaarschijnlijk. De koude oorlog is immers al een tijdje voorbij.
De laatste dagen is er veel bedrijvigheid en het zijn dus gewoon elektriciteitsmasten, maar dan wel versie 2.0. Ziet er wel geinig uit al zeg ik het zelf.
Gisterochtend had ik voor het eerst sinds lange tijd weer kriebels in mijn buik bij een naderende wedstrijd van Feyenoord. En door alle berichten op Facebook begon ik het zelfs bijna jammer te vinden dat ik geen kaartje had gekocht voor de wedstrijd in Kerkrade (ik heb immers nog een uitkaart). Jammer genoeg kon Feyenoord niet profiteren van de misstappen van anderen.
De realiteit is echter dat je nog steeds gewoon meedoet om de tweede plaats. En wie had dat verwacht aan het begin van het seizoen. Het is in grote lijnen dezelfde selectie die vorig seizoen in ieder stadionnetje in de provincie opgejaagd werd aangevuld met een aantal spelers van Excelsior en een afgeschreven middenvelder. Dat we tot wedstrijd 29 meegedaan hebben is de eerste winst, europees voetbal moet de echte beloning worden.
Handig voor de plaatselijke rugbyclub.
Dank je. (rechtsboven onder ‘commentaren’)
Wel oppassen bij die kassen, trouwens.
Voor loslopende honden bedoel je? Of voor kassenbouwers?
Voor de rugbyclub.
De spelers van de rugbyclub moeten oppassen dat de conversie niet door de kassen gaat, bedoel ik.