Vlak voor etenstijd ging het gesprek over wie er wel aan twee kanten van het huisje op het schoolplein durft te springen. Een jongen uit zijn klas durft het niet.
‘Vast een jongste kleuter’ merk ik op.
‘Nee’ pareert Bastiaan. ‘Wij hebben geen jongste kleuters meer, alleen oudste en middelste’. Er bestaat nog steeds een tweedeling in de klas. Maar er zijn geen ‘jongste’ meer bij. Die gaan allemaal naar groep D. Dus nu heten de ‘jongste’ kleuters in Bastiaan zijn klas ‘middelste’ kleuters.
Verwarrend allemaal maar als snel wordt er overgeschakeld naar diverse andere onderwerpen. Van een dode vogel die ze gevonden hadden, via Star Wars, Spongebob tot aan cheerleaders (van dat liedje) aan toe. Alles passeert de revue aan de keukentafel. Voor mijn gevoel komen alle dingen waarmee Bastiaan zich bezighoudt voorbij, er wordt niets overgeslagen.
Sandra komt thuis en vertelt over het nieuwe Turkse winkeltje in het centrum. En wat ze er allemaal te koop hebben. Van merguez-worstjes, broden tot aan verse kruiden. En natuurlijk ook baklava.
‘WAT! Dát moet je niet kopen hoor. Zo’n bak met lava. Dat is hartstikke gevaarlijk.’
O ja. We hadden het nog niet over minecraft gehad vandaag.
