Gerrit keek nog een keer naar het zwarte ronde bolletje dat op zijn schoot lag. Alsof het beestje het door had draaide het zijn kop naar Gerrit toe en spinde tevreden.
Waar Gerrit normaliter tijdens de wedstrijden op televisie geen seconde stil kon zitten hield hij zich nu gedeisd. Een onverwachte beweging en het jonge katje zou weer onder de bank kruipen. Precies zoals het de eerste twee dagen in Gerrit zijn huis had gedaan.
Op het scherm zag Gerrit tot zijn grote teleurstelling dat het al snel 1-0 voor de thuisploeg stond. Om de een of andere manier had zijn club een abonnement op verliezen bij laagvliegers.
Het poesje was een kadootje geweest van Hans zijn zoon Ronald. Die had gezegd dat Gerrit wel wat gezelschap kon gebruiken overdag. Eerst moest hij er niets van weten, wat moest hij nou met een huisdier? Maar toen hij het kleine beestje voor het eerst zag was hij verkocht. Het compleet zwarte katje was de eerste dagen wat schuw geweest, maar nu na een dag of drie volgde hij zijn nieuwe baasje overal door het kleine huisje.
Op televisie kreeg de thuisclub een strafschop.
‘Nou, zwarte kat. Je brengt nog geen geluk hé!’
Hans had voor de wedstrijd nog even gebeld, hoe het met Gerrit zijn nieuwe huisgenoot ging. En hij vroeg hem hoe hij het beestje had genoemd. Gerrit had geantwoord dat hij nog geen passende naam voor hem had bedacht.
De strafschop ging buiten bereik van de keeper op de paal en werd daarna verwerkt tot hoekschop. De tijd tikte in het voordeel van de tegenstander. En waren nog 35 minuten te spelen toen er een wissel plaats vond.
De net aangekochte middenvelder stond klaar langs de zijlijn. Didier Ngomba was een Nigeriaans international, op zijn shirt stond boven rugnummer 28 in grote letters Didier. Waarschijnlijk was de speler zich bewust dat de Nederlandse tv-commentatoren zijn achternaam moeilijk konden uitspreken.
Nog 27 minuten te gaan. Een vrije trap op het doel van de tegenstander resulteerde in een corner. De bal kwam op het hoofd van de nieuwe speler en vloog tegen de touwen. Gerrit balde zijn vuist en slaakte een kreet. Het kleine katje zette van schrik de nagels in Gerrit zijn been en zocht dekking onder de bank.
In de laatste tien minuten zette Gerrit zijn club aan, er moest gewonnen worden. Met nog 8 minuten te gaan volgde een scrimmage voor het doel. En waar de spitsen de hele dag al gefaald hadden deed Ngomba wat hij moest doen. Hij raakte de bal vol en via de binnenkant van de paal trof hij doel.
Gerrit maakte een vreugdedansje terwijl de Nigeriaan op televisie zijn tanden bloot lachte en zijn shirt over zijn hoofd trok. Een gele kaart was zijn deel maar niemand die daar na afloop om maalde. Drie punten waren drie punten.
Op het moment dat de Nigeriaanse middenvelder op tv gevraagd werd naar zijn eerste ervaringen in de Nederlandse competitie stak het kleine zwarte katje zijn hoofd onder de bank vandaan.
‘Weet je wat?’ zei Gerrit. ‘Didier, ik noem je Didier.’ Een kleine miauwtje klonk als een bevestiging.