‘Hand in hand, kameraden. Hand in hand, voor Elsa 1’
Bastiaan giert het uit van het lachen. Al weken vraagt hij wanneer hij weer een keertje mee mag naar De Kuip en dit weekend is het weer zover. We hebben een extra seizoenskaart omdat Kees met vakantie is in Cambodja. Voorwaarde voor Bastiaan zijn vierde Kuipbezoek was wel dat het een beetje warmer moest gaan worden. In De Kuip is het door al dat beton steenkoud.
‘Zondag mag je weer mee vriendje.’
‘Hoeveel nachtjes slapen is dat nog?’
‘Nog drie en nu je mond dicht en gaan slapen’
Voor het slapen gaan is het een vast ritueel van kietelen, vechten en boekjes lezen. En het zingen van twee liedjes. 1 voor ieder oog dat dicht moet. Sandra kent wat van die modernere slaapliedjes maar ik kom meestal niet verder dan slaap kindje, slaap. Die andere liedjes krijg ik niet in mijn systeem. Als surrogaat zing ik dan maar het Hand in Hand. Van een beetje indoctrinatie is nog nooit iemand slechter geworden volgens mij.
Tijdens het avondeten ging het over Frozen, een film die ik niet gezien heb maar wat wel een item in de klas is. Hij vertelt welke ‘meiden’ er allemaal een Frozen rugzak hebben. En dat hij en een ander jongetje uit zijn klas allebei Olaf de sneeuwpop waren. En wie er verliefd is op Elsa, de sneeuwkoningin. Stiekem verdenk ik hem ervan zelf een oogje op Elsa te hebben want hij doet er wel erg giechelend over.
Het is in een kleuterwereld een kleine stap van de sneeuw naar een onderwaterwereld want binnen no-time gaat het weer over Spongebob en Patrick. En dat zijn beste vriendje dacht dat Spongebob een kaas is omdat ie geel is en gaten heeft. En over hoeveel tanden Patrick heeft.
Ik sommeer hem te gaan slapen en doe het licht uit. Terwijl ik op de trap loop zingt Bastiaan vrolijk verder.
‘Geen woorden maar daden, leve Spongebob 1’
.JPG)