Cambodja 2008

Vanwege de bruiloft van Jan en Phary vlogen we dit jaar iets later naar Zuidoost Azie dan de drie jaren hiervoor. Samen met Kees en Linda vlogen we op vrijdag 15 februari via Kuala Lumpur in Maleisie naar Siem Reap in Cambodja. Wij waren daar in 2006 al een keer geweest en de verschillen waren in sommige opzichten enorm. De vorige keer waren er in het hele land maar 2 pinautomaten en nu waren er in Siem Reap alleen al tientallen. Verder worden er nog steeds volop hotels gebouwd om de toeristen die voor Angkor Wat komen van een slaapplek te voorzien. Door de goedkopere dollar zie je nog meer Aziatische toeristen dan voorheen. De voornamelijk Japanners en Koreanen laten het dure Europa links liggen.

De ouders van Jan en Kees waren al in Cambodja aanwezig en de groep Nederlanders voor de bruiloft werd later uitgebreid met Menno, Gerard en Bianca die vanuit Phnom Penh kwamen en Chris die vanuit Thailand kwam.

Kuala Lumpur (Maleisi), 16 februari 2008.

Na een vlucht van 12 uur een welverdiend biertje op de luchthaven van Kuala Lumpur. Het enige wat ‘jammer’ is dat dit om 7 uur in de ochtend lokale tijd was 🙂 Voor ons gevoel was het in ieder geval nog gewoon vrijdagavond. Dus ging een biertje er best in. Zeker omdat we nog een paar uur moesten wachten op onze vlucht naar Siem Reap in Cambodja. Deze biertjes waren de duurste van de hele vakantie. Voor een pitcher betaalden we omgerekend 15 euro. De rest van de vakantie is de prijs van een pitcher niet boven de drie dollar 75 uitgekomen.

Siem Reap (Cambodja), 16 februari 2008.

Na de vluchten uitrusten bij Lotus Lodge en de eerste duik in het zwembad na eerst een welverdiend Angkor-biertje.

Met twee man achterop bij Jan om een kijkje bij zijn huis te nemen.

Ondanks dat de bouwvakkers pas een week bezig zijn, waren ze al een heel eind gevorderd. Op de bouwplaats werken en bivakkeren alle bouwvakkers en hun gezin.

Avondeten bij de Lotus Lodge. Inmiddels waren we er achter gekomen dat het verstandiger was bier per pitcher te bestellen. Er zouden er nog veel volgen.

Aankomst van Menno, Gerard en Bianca. Die kregen niet veel tijd om bij te komen van hun busreis van 6 uur uit Phnom Penh want er stond die middag een voetbalwedstrijd op het programma tegen een elftal van de school waar Jan vrijwilliger is.

Onze tegenstanders zijn zich al aan het warmspelen.

De toeschouwers

Het slotoffensief mocht niet meer baten. We verloren met 6-5 en toen de stofwolken opgetrokken waren bleek Kees geblesseerd op het veld te liggen. Gelukkig kon hij na een paar dagen weer gewoon lopen.

De volgende dag met een boot naar het vogelreservaat Prek Toal op het Tonle Sap meer.

In het drijvende dorpje onze gidsen opgehaald die ons door het reservaat zouden gaan roeien.

Zo nu en dan schoot er wel eens eentje los. Toen we bij het reservaat aankwamen stapten we van de gemotoriseerde boot over in de kano.

De gidsen hadden eten meegenomen. We hoefden dus niet zelf een vogel te vangen 😉

Midden in het natuurgebied stond een uitkijktoren, althans de Cambodjaanse versie daarvan.

Uitzicht over het natuurgebied.

Chai, de broer van Phary, laat Kees sr. de beste vogelspot plekjes zien.

En na een dagje vogelspotten hou je een uitgetelde Peenvogel over.

We wilden zelf wel eens weten hoe we een Amok Curry, Sweet & Sour Pork en Springrolls moesten bereiden. Dus mochten we zelf onze lunch klaarmaken bij de Lotus Lodge. Onder streng toezicht van de aanwezige kokkinnen.

Het feit dat ik zonder haar toch een koksmuts op moest vanwege haren in het eten zorgde voor de nodige hilariteit onder de vrouwelijke koks.

En eten maar!

Uitzicht vanaf de watertoren bij het hotel. In de verte zie je Angkor Wat.

En beneden zie je het zwembad.

Eten is erg belangrijk in de cultuur van de Cambodjaanse. Bij dit restaurant vlakbij Angkor Wat zie je alleen maar Khmer (Cambodjaanse). De bedoeling is dat je wat sla pakt, hier wat kruiden in doet zoals mint, basilicum en daarna wat van de met ei gevulde pannenkoek die je daarna in je sausje dipt. Per pannenkoek moest je 0,75 dollar betalen. De groenten en kruiden werden telkens aangevuld.

De dag erna een tuk-tuk gehuurd voor de gehele dag. Omdat wij naar de afgelegen tempel Banteay Srei wilden gaan kostte ons dat 20 dollar. Als je alleen de kleine rondweg doet (Angkor Thom, Angkor Wat) dan kost dat 15 dollar. Eerst zijn we naar de tempels Preah Khan en Neak Pean geweest.

De bedoeling was dat we Menno bij het landmijnen museum zouden treffen, maar 2 ongelukken op 1 dag zijn hem niet in de koude kleren gaan zitten.

Angkor Wat lieten we ditmaal rechts liggen. We reden door Angkor Thom heen om naar Preah Khan te gaan.

Ondertussen kwamen we wat Apen en Olifanten tegen.

Ingang naar de tempel met op de brug een meerkoppige cobra. Oftewel het symbool van de Naga. De slangenkoningin uit de prehindoestische cultus.

Een afbeelding van een Apsara (een halfgoddelijke danseres) met de betoverende glimlach.

Preah Khan is gebouwd in dezelfde stijl als Bayon (de post-Angkoriaanse periode dus na Angkor Wat) en is rond 1191 voltooid.

Een Boeddhistische stoepa. Opvallend in de overwegend Hindoestische thematiek van alle tempels.

Neak Pean betekend opgerolde slangen. Rond de fundering van de tempel in dit bassin lopen 2 naga’s. Hun staarten zijn aan de achterzijde in elkaar gedraaid. Vandaar de benaming. Rechts staat het paard Balaha. Als je dit paard aanraakt ben je bevrijd van al je zonden. Wij hebben het paard voor de zekerheid maar een paar keer aangeraakt. Dat ging nu makkelijk want er stond geen water in het bassin. In de regentijd is dat uiteraard wel het geval.

Bij deze tempel kwam Gerard met het briljante idee voor een nieuw filter in Photoshop. Te weten ‘remove Japanese’

Een welverdiende lunch bij een van de vele eetstalletjes voordat we naar Banteay Srei zouden gaan. Deze tempel ligt op 37 kilometer vanaf Siem Reap. Een hele zit dus in een tuk-tuk. Maar de omgeving was weer geweldig om naar te kijken.

De brug naar de tempel was ingestort. Via een houten brug het laatste stukje gelopen. De lokale kinderen waren aan het zwemmen.

Reparatie aan de brug vorderde gestaag.

Banteay Srei word de Citadel van de vrouwen genoemd vanwege de verfijnde versieringen en de roze kleur van het gebruikte zandsteen. Het was de rit meer dan waard. Een schitterende tempel.

Alle ornamenten zijn net iets kleiner als op de andere tempels.

Op dezelfde plek waar de kinderen net aan het zwemmen waren wilde een Cambodjaan niet de aangegeven omweg volgen vanwege de reparatie aan de brug met als gevolg dat hij helemaal vaststond in het water. Dat moet je ook niet doen als je geen 4×4 hebt.

De recente geschiedenis van Cambodja is er een van oorlog. In het land vallen nog dagelijks slachtoffers van de landmijnen die de rode Khmer heeft neergelegd. Het landmijnen museum is opgezet door een voormalig kindsoldaat van de rode Khmer die op zijn 5e al zijn eerste landmijn neerlegde. Nu heeft hij zijn leven gewijd aan het mijnenvrij maken van zijn land.

In Cambodja zijn vrijgezellenfeesten niet gebruikelijk. Jan had de zijne al in Nederland gehad en de dames vonden het een leuk idee om twee dagen voor de bruiloft iets met Phary te gaan doen. Eerst eten en daarna naar een karaoke-bar. De mannen sloten bij de karaoke aan.

Buiten de zang zorgden vooral de karaoke-teksten voor de nodige lachers. Wat te denken van de volgende tekst in Una Paloma Blanca? ‘i am must be a bird in the sky’ 🙂 Hier zingt de bruidegom ‘Country Road’.

En uiteraard werd dat op de gevoelige plaat vastgelegd.

De dag voor de bruiloft naar het drijvende dorp Kampong Khleang.

Maar eerst wat inkopen doen voor de kinderen van het dorp. Mandarijnen en snoep schijnen het daar goed te doen. Achteraf bleek dat ze de mandarijnen veel lekkerder vonden dan het snoepgoed.

De huizen op palen gebouwd. Dus als het regenseizoen begint hebben ze geen last van het hoge water.

In het dorp zijn we op bezoek geweest bij een tante van Phary. Die hadden een bijzonder fraai huis in dit dorp.

Gerard en Sandra zijn populair met de mandarijnen en snoep.

Jong en oud werken mee in dit dorp. De meeste kinderen zijn voorbestemd om visser te worden.

Jan zijn laatste potje kolonisten als vrijgezel, hierna volgde een geweldige videoboodschap die Kees in elkaar had gezet. Met gelukwensen van familie, vrienden en kennissen en dankzij Menno ook wat spelers van Feyenoord.

Klaar voor de videoboodschap.

De eerste dag van de bruiloft gingen we rond 6 uur naar het huis van Phary haar moeder. Daar werden de bruid en bruidegom en de getuigen aangekleed.

De eerste van de vele creaties die Jan aan moest deze 2 dagen.

Kees kijkt nog wat benauwd.

De getuigen en de bruidegom. Klaar voor de eerste ceremonie.

De bruid in vol ornaat.

De opbouwwerkzaamheden van de geluidsinstallatie.

op weg naar de Wat wilden de eerste toeristen al met het bruidspaar op de foto. In Angkor zouden er nog heel veel volgen.

De eerste ceremonie in Preah Ang Chek.

Hierna werd koers gezet richting Angkor Wat. Cambodjanen hebben gratis entree. Dus de rest van de getuigen blijf buiten wachten tot het bruidspaar terug kwam. Ze gingen in rode kledij naar binnen.

Voor de rest was het een moment om even lekker bij te komen met een drankje.

Het bruidspaar kwam in het wit terug. In Angkor Wat zelf is ook nog 2 keer van kleding verandert voor de fotoreportage.

Op naar de volgende locatie. De dames van de kleding hadden het er maar druk mee.

Omkleden in deze tuin.

Finishing touch.

Even wat luchtigheid tussen alle statieportretten.

Aankomst bij het huis van Phary haar moeder. Inmiddels waren daar al wat gasten gearriveerd.

Aankleding van het huis en de feesttent.

En toen was het tijd voor de lunch. Alle tafels hadden 8 stoelen en er wordt pas eten geserveerd als alle 8 stoelen bezet zijn. De lunch was overheerlijk.

Onze bluesbrother kan ook even bijkomen.

In de middag volgde de haarknipceremonie. Met het symbolisch knippen van het haar worden o.a. de zonden uit vorige relaties weggeknipt.

De ceremoniemeester.

De teruggekeerde engelen voerde een ritueel op en knipten als eerste het haar.

Daarna was het de beurt aan Phary haar moeder en een tante van Phary.

Jan zijn ouders.

Kees en Linda.

Menno en Bianca.

En wij mochten ook.

En daarna was het wederom tijd voor eten. Bier is vaak niet gekoeld dus krijg je ijsklontjes in je bier. Dat zou hier een doodzonde zijn maar eigenlijk is het best lekker.

Na het eten ging bij iedereen langzaam het lampje uit. Wij zijn vroeg gaan slapen want de volgende dag werden we om 05:30 opgehaald voor de tweede dag van de bruiloft.

Dag 2 begon met de pelgrimstocht. Vanuit het huis van Phary haar moeder werden schalen met kado’s en offers een paar honderd meter verderop gebracht om het in een lange stoet terug naar het huis te brengen. Vooral alle dames in de stoet waren schitterend gekleed. Een voorproefje hiervan is het nichtje van Phary.

Op naar het verzamelpunt waar het al erg druk was.

Sandra en Kees overleggen even.

Na de ceremonie was het tijd voor wat eten.

En een momentje van rust voor Kees.

In de middag vonden de meeste rituelen binnenshuis plaats. Daar hebben wij van een afstandje mee kunnen kijken. Hier liggen wat van de offers klaar.

Phary haar voorouders zijn van Chinese afkomst. Deze jurk en de ceremonie horen bij een Chinees ritueel.

Hier werden wat van de kado’s geofferd. En van het varkenshoofd werd een oor afgesneden als teken dat men naar elkaar moet luisteren in het huwelijk.

Na dit laatste ritueel konden wij even terug naar het hotel om ons op te frissen. Daarna zijn we naar het restaurant gegaan voor de voorbereiding van het feest.

Even in het rood en wit versieren.

De mannen zijn klaar voor het feest.

De eerste gasten arriveerden. En het werd erg druk die avond. Zo druk dat wij besloten hadden om na afloop ergens te gaan eten zodat alle gasten genoeg te eten zouden hebben. Het bruiloftsfeest op zich was anders dan gewend. De mensen komen binnen en krijgen een envelop mee. Als er 8 gasten aan een tafel zitten wordt er geserveerd. Na het eten gaan de meeste gasten alweer naar huis en doen een donatie in de envelop. Sommige mensen waren dus nauwelijks langer dan een uur binnen. De bruiloft zelf duurde dus ook maar tot een uur of tien.

Het zusje van de hoteleigenaresse klom ook nog even op het podium om haar zangkunsten te etaleren. Die zien we binnenkort op MTV, dat kan niet anders.

Na afloop met zijn allen eten bij een noodle-stal langs de kant van de weg.

Een mooie afsluiter van twee lange en mooie dagen.

De dag na de bruiloft was het voor iedereen bijkomen bij het zwembad. In de avond zijn we naar de diploma-uitreiking gegaan naar de school waar Jan vrijwilliger is.

De kinderen zaten al klaar voor de uitreiking en het feest erna.

Een deel van het schoolgebouw.

Chai en Anja heten iedereen welkom.

Naast de nodige uitvoeringen in het Engels waaronder een briljante versie van ‘Love me do’ van de Beatles (wat klonk als lab me doe) werden de vrijwilligers en de sponsors in het zonnetje gezet.

Op deze 2 scholen krijgen de kinderen gratis Engelse les naast de reguliere school. Wij sponsoren nu als groep een tweetal kinderen die een echte Engelse cursus kunnen gaan volgen. Zelf zouden die ouders dat nooit hebben kunnen betalen en wij geven deze kinderen dus een kans op een betere toekomst. Kijk voor meer informatie over de school op http://www.cambodia-school.org/

Chris en Linda mochten de cursus overhandigen aan de 2 beste leerlingen.

En daarna was het tijd voor feest. In Cambodja dans je volgens mij altijd ergens omheen. Was het op de bruiloft nog een tafel. Hier was het een boom.

De mannen vonden het de hoogste tijd om de kinderen de polonaise uit te leggen. Dat resulteerde in een geweldig feest. De Khmer-o-naise is geboren.

Na een heuse stoelendans was het tijd om afscheid te nemen van de kinderen.

Shoppen op de oude markt in Siem Reap.

Gerard naar de rest van de groep toe die naar Angkor Wat is gegaan. Wij hielden het bij een Khmer-massage en een biertje in barstreet.

Met de bus naar Sihanoukville. Eerst 6 uur in de bus naar Phnom Penh.

Naast het busstation in Phnom Penh zit de Green Vespa bar. Mooie gelegenheid om dat uurtje wachten daar door te brengen. We waren hier in 2006 ook al een paar keer geweest.

Het strand van Sihanoukville is heel relaxed. Zowel op de avond.

Als overdag.

Met uiteraard de nodige strandverkopers.

Bij een van de strandverkopers heeft Phary de vrucht doerian gekocht. Gerard weet het hier nog niet helemaal zeker of het voor herhaling vatbaar is.

Uiteraard een potje kolonisten.

Een van de dagen hebben we voor 40 dollar een boot gehuurd voor de hele dag. Daarmee zijn we gaan snorkelen en hebben we een eiland in de buurt bezocht.

Het eerste plekje was niet bepaald een snorkelparadijs.

Op het andere eiland was het goed toeven. Hier viel wel te snorkelen.

Na een dagje onderweg was de hele boot uitgeteld.

Het standbeeld in Sihanoukville. Ik ben benieuwd hoe het strand er volgend jaar uitziet. Alle hutjes en strandverkopers schijnen weg te moeten om plaatst te maken voor een resort. Dat zou echt erg jammer zijn. Het is namelijk een heel relaxt strand.

Even naar de markt. Want als ze niet eten dan denken Cambodjanen wel aan eten.

En wij doen gezellig mee op onze laatste avond in Sihanoukville.

De volgende dag weer naar Phnom Penh. Chaotisch zoals altijd.

Het is een zondag, dus even bij het stadion kijken of er toevallig gevoetbald wordt.

Er is bedrijvigheid rond het stadion.

En er wordt voor een handjevol toeschouwers inderdaad gevoetbald. Om de Hun Sen-cup.

Kees van Talpa.

Op de bovenste omloop vormden zich allemaal aerobicsgroepjes. Die sloegen tijdens de wedstrijd massaal aan het bewegen.

Ontbijten dan weer terug naar Siem Reap met de bus. 6 uurtjes bussen.

In Siem Reap zijn we maar weer eens uit eten gegaan.

Met de tuk-tuk terug.

Angkor National Museum.

Jan zijn huis vordert gestaag.

Tussen de eerste foto van het huis en deze foto zaten bijna drie weken.

Het allerlaatste potje kolonisten voor ons deze vakantie.

Afscheid van Jan en Phary op de luchthaven van Siem Reap. Maar niet voor lang. Als Phary haar visum krijgt dan komt ze over drie maanden op vakantie naar Nederland!

De reis eindigde zoals hij begon. Met een heel duur biertje (in vergelijking dan) en een potje kolonisten om de tijd te doden op de luchthaven van Kuala Lumpur. Het was een geweldige reis en ik ben blij dat we zo’n bruiloft van heel dichtbij mee hebben mogen maken. Jan en Phary bedankt voor de gastvrijheid. Medereizigers bedankt voor het lachen en de gezelligheid.