Marokko 2014

Marrakech, Marokko. Mei 2014.

Met Sandra haar familie een week naar Marrakech.

Na een vlucht vanaf vliegveld Weeze kwamen we laat op de avond aan in Marrakech.

En de volgende ochtend werden we zo wakker in onze privé villa. Met uitzicht op het zwembad. En het duurde niet lang…

…voordat Bastiaan in het water zat.

Bij de villa zat een schitterende tuin.

Met aparte bewoners.

Deur van het huis.

Uitzicht op een van de vele vertrekken die we tot onze beschikking hadden.

Bastiaan, Ties en Linn vermaken zich opperbest.

Op maandag ging ik met Sandra, Marco en Leen naar een wedstrijd van de plaatselijke voetbalclub, het hele verslag daarvan staat hier.

Blikvanger van de stad is de Koutoubia-moskee. De bouw van de Koutoubia-moskee begon rond 1150. De moskee zelf is ouder dan de minaret omdat deze niet correct naar Mekka was gericht.

De minaret van de Koutoubia diende als voorbeeld voor de Giralda moskee in Sevilla die vervolgens weer model stond voor duizenden kerktorens in Spanje en Oost-Europa.

De hele familie steekt over naar.

Het plein Djemaa el Fna. In de ochtend is het er nog rustig maar in de avond staat het vol met eetkraampjes en zijn er acrobaten en verhalenvertellers.

Slangenbezweerders en daarachter zie je het begin van de souks, nauwe steegjes vol met allerhande souvenirs en handelswaar.

Ingang naar een souk.

Dadels, vijgen en noten.

Tot medicinale kruiden en slangenhuid. Alles is er te koop.

Uiteraard zwemmen na een ochtendje in de stoffige souks rondwandelen.

Op weg naar het Atlasgebergte. Naar de Ourikavallei.

Onderweg staan er berbers met dromedarissen zodat de toeristen er even op kunnen zitten of een ritje kunnen maken. Ties vond het wel leuk. Bastiaan en Linn wat minder.

Maar een baby dromedaris aaien is altijd leuk. Deze was twee maanden oud.

Kusje.

De vallei.

Familiekiekje.

De natuur in de vallei was erg mooi.

De rest ging richting een waterval. Sandra, Bastiaan en Wil bleven met mij achter in het dal. Tijd voor eten.

En een beetje spelen.

De ourika.

Etenstijd. Met uiteraard tajine’s.

De rest was nog bij de waterval. Ik vond het wel tijd voor een scheerbeurt. Gladde wangetjes.

De volgende dag was het erg heet en heb ik in mijn eentje de stadsbus genomen naar Gueliz. De nieuwe stad.

Met merkwaardige palmbomen in het El Harti park. Want even inzoomen en we zien.

Dat het een gsm-mast is. Inventief gedaan.

Oud en nieuw vervoer naast elkaar voor het stoplicht.

En vlak naast de net geopende H&M een traditionele markt.

Even een rondje doen op de markt.

De Franse invloeden nog overal zichtbaar.

Wie overigens denkt dat je in Marokko geen alcohol kunt kopen die heeft het mis. In een speciaal gedeelte van bepaalde, grote, supermarkten kun je tot 20:00 uur gewoon terecht voor pils, wijn en sterke drank.

Met een koets langs het oude gedeelte van Marrakech.

Stadsmuren.

Ties zit op de bok.

Stadsmuren.

Bab Agnaou is een van de negentien stadspoorten van Marrakech en werd gebouwd in de 12e eeuw.

En waar nu de ooievaarsjongen wonen werden eens de hoofden van de geëxecuteerden opgesteld.

Een kruidenier.

En na het ritje met de koets tijd voor harira, de traditionele soep.

En uiteraard tajine’s.

Nog een rondje over het plein.

Koutoubia bij zonsondergang.

De volgende dagen lekker zwemmen en luieren.

En nog een keer naar de souks, nu via een andere poort.

Een duidelijk bord met wat er te koop is.

Een van de vele andere moskeeën in de stad.

Djemaa el Fna in het donker.

Dag Marokko, tot een volgende keer.