Kroatië 2014

Op naar Kroatië, de eerste etappe was Nederland – München, ongeveer 900 kilometer.

Hoe laat begint het schansspringen?

Daar zouden ze nou eens t-shirts van moeten verkopen. ‘I survived the Karawankentunnel’of beter nog, ik overleefde de file voor de Karawanken tunnel. Na gisteren beter bekend als de fuckin’ wanker-tunnel. Kolere, dat deden die Oostenrijkers express. Na een dubieuze rol in de eerste wereldoorlog en het op de wereld zetten van een van de grootste schurken aller tijden (ja we bedoelen inderdaad Conchita Wurst) hebben ze ook nog eens een trechter op de snelweg richting Slovenie gebouwd.

We vertrokken om 8 uur uit Duitsland op een camping net voorbij München om met een gangetje van 40-45 kilometer per uur richting Oostenrijk te karren. Blijkbaar was het zwarte zaterdag bij onze Oosterburen want die besloten als een stelletje lemmingen en masse richting Oostenrijk te rijden. Toen we eindelijk de grens bij Oostenrijk over waren, stond daar al een bord dat het ergste deed vermoeden. ‘Wir gratulieren die Weltmeister’. Op Oostenrijks grondgebied!

De volgende hindernis was de Tauerntunnel. Noem ons naief, maar pas als we naar de andere kant van de planeet gaan lezen we onszelf in over eventuele ongemakken. Niet als we naar Kroatië gaan. Enfin, we stonden dus stil aan de voet van zo’n typische Oostenrijkse heuvel. Groen gras, huisje, schaapje. Het enige wat er nog aan ontbrak was de familie Von Trapp die al do-re-mi’end de heuvel af kwam. Me, a name i call myself. Je weet zelf.

Oostenrijk en Slovenië

De Alp van de familie Von Trapp

Aan het einde van onze Oostenrijkse lijdensweg lag dus de Karawanken-tunnel. Toen wij er eindelijk waren was de file opgelopen tot 19,14 tot 19,18 kilometer. Zal je altijd zien. De bedoeling van deze tunnel is om je naast het vignet nog eens 7 euro uit je zak te kloppen. Dat daarbij een file van meer dan drie uur onstaat met genoeg stationair draaiende auto’s om een complete Alp te ontbladeren dat nemen ze op de koop toe. Het blijven vreemde snuiters. De Duitsers namen de file gelaten voor wat het was. Het ontbrak er nog aan dat de BBQ niet opgestart werd op het stuk asfalt.

Stau

In Slovenië ging het goed. We hadden inmiddels wel al 200 kilomter ‘gereden’ dus er moest tijd ingehaald worden. Heuvelaf rijdt de camper nog best aardig door. De ETA lag rond 21:15 (zowaar geen jaartalgrap) en de camping zou om 22:00 uur sluiten. Dat moest te doen zijn.

Onze vijand van vandaag, de fuckin’ wanker tunnel.

Bastiaan gedroeg zich overigens voorbeeldig. Op een dieet van appelsap, snoepjes, chippies, I-Pad, Star Wars filmpjes en een boel gegiechel met zijn moeder op de achterbank kwam hij de dag wel door.

En toen reden we Koper binnen. Het eerste wat ik zag was het stadion van FK Koper en even speelde ik met de gedachte om te kijken of ze een deze dagen thuis zouden spelen. Maar daar kwam ik snel van terug. De laatste 20 kilometer tot aan de grens kostte ons meer dan 2 uur. Lang leve de Europese Unie. Uiteindelijk kwamen we rond middernacht bij de camping aan. Bijna 15 uur gereden over 440 kilometer. Het leek verdorie het kerstverhaal wel, alleen hadden ze in deze stal wel plek voor ons. Zij het op de nachtkampeerplaats. Het terrein mochten we niet meer op.

Onze herberg op de nachtparkeerplaats. De mirre, goud en wierook graag per post.

Umag

Plaatsnamen in het Italiaans en Kroatisch

De invloeden zijn onmiskenbaar Italiaans in het plaatsje Umag. Niet zo gek omdat het nog niet eens zo heel lang geleden nog gewoon deel uitmaakte van Italië.

Umag ligt op 8 kilometer van de camping maar omdat wij geen zin hebben om heel de camper om te bouwen, te zoeken naar een parkeerplaats en dat een van ons twee de bob moet zijn tijdens het eten op vakantie namen we gewoon lekker een taxi. Tien euro en geen gezeur. En afgezet (pun intended) in het centrum van dit pittoreske plaatsje.

Typisch Italiaans gebruik, de kerktoren naast de kerk

Weer een land op zijn lijstje

Briljant, nep Lego Star Wars. Of beter gezegd: Lele Star Wart. Bastiaan maakte het geen reet uit. Hij heeft nu in ieder geval Admiraal Achbar. Geen familie van Annas trouwens.

Pivo!

Het beloofde onderwaterspektakel viel zoals verwacht nogal mee. Maar sinds Bastiaan die rode onderzeeerT voorbij zag komen in de zee voor de camping was hij niet meer te houden. En het blijft toch je zoon hé…..

Voor een ietwat claustrofobisch aangelegd persoon keek ik de hele tijd met een schuin oog naar dit gat. Het was een semi-submarine, dus eigenlijk gewoon een boot met kijkgaten, maar ik ben doodsbenauwd voor afgesloten ruimtes. Zeker onder water.

Pivo van de dag was een Radler van het onvolprezen biermerk Ozujsko. Lekker.

Venetië

Het is praktisch aan de overkant, dus gingen we met een dagtocht naar Venetië. Hier de Campinile en het Dogenpaleis.

Brug der zuchten. Hier konden veroordeelden een laatste blik op hun geliefden werpen.

Het is praktisch onmogelijk om een foto zonder toeristen te maken. Wat is het ongelooflijk druk in deze stad. Echt niet normaal.

Het San Marco-plein.

Bastiaan zijn versie van het pestmasker.

Venetië blijft toch een beetje het giethoorn van Italië.

Tochtje met een gondel. Het had gekund hé, dat huwelijksaanzoek.

Rialto.

Pula

Wij van peenvogel zijn niet vies van een beetje cultuur. En dus haalden we vandaag de camperT van zijn plek voor een tripje naar Pula, zo’n 80 kilometer zuidwaarts. Voor een bezoek aan het amfitheater. Er zijn mensen die zo’n stadion een arena noemen. Wij niet.

Dit amfitheater is qua grootte de zesde nog bewaard gebleven Romeinse arena. Er konden ca. 23.000 toeschouwers in. In het middendeel, vonden gladiatorengevechten plaats en er werden ook mensen voor de wilde dieren geworpen

Gladiator.

Stadion zonder wedstrijd nummer zoveel. Of telt dit niet mee?

Peenvogel on tour. Maar nergens opgeplakt 😉

De Tempel van Augustus is een Romeinse tempel. Hij is waarschijnlijk gebouwd tussen 2 voor Christus en 14 na Christus. en is opgedragen aan Augustus, de eerste keizer van het Romeinse Rijk.

Op de tempel staat de volgende tekst:
ROMAE · ET · AUGUSTO · CAESARI · DIVI · F · PATRI · PATRIAE
Voor Roma en Augustus Caesar, zoon van een godheid, vader des vaderlands

Gedenkteken voor de slachtoffers in de tweede wereldoorlog. En hieronder in de strijd van de onafhankelijkheid in 1992.

Pula (en geheel Istrië) behoorden van 1813 tot 1918 tot de Oostenrijkse provincie Küstenland. Na het uit elkaar vallen van Oostenrijk-Hongarije in 1918 kwam Pula (en geheel Istrië) in handen van Italië. Tot 1947 behoorde Pula tot Italië en heette tot die tijd Pola. Vanaf dat jaar behoorde het tot Joegoslavië.

Gedenteken voor de slachtoffers in de strijd met het Joegoslavische leger en de Serven die in 1991 Kroatie aanvielen.

Ultras Istra. Een elektriciteitshokje in de kleuren van de lokale club. Ga ik thuis ook doen 😉

Terug naar Duitsland

De terugreis vanuit Kroatië ging voorspoediger dan de heenreis. Na een uurtje waren we de grens met Slovenië over en waren we op weg naar Oostenrijk. De 700 kilometer die we op vrijdag zouden afleggen richting Zirndorf in Duitsland had een oorspronkelijke ETA van 15:15 (sorry, geen jaartalgrap). Dat was wat overdreven want zo hard gaat de bus ook niet en we moeten om de 300 kilometer tanken.

In Duitsland willen ze binnenkort tol gaan heffen op de snelweg. Maar dan moeten ze wel een keertje klaar zijn met al dat gewerk aan de Autobahn. Uiteindelijk kwamen we rond 18:00 (wéér geen jaartalgrap) uur aan op de camping net buiten Nürnberg. Mijn armhaar deed vlakbij deze stad een ‘GertJanVerbeekje’ en ging rechtop staan. Geen idee waarom. Zal wel in de lucht zitten hiero.

Op zaterdag zijn we naar Playmobil Funpark geweest. Dat is hier vanaf de camping 10 minuten lopen. Daar hadden ze alles waar ik als 8 jarige van droomde. Mijn piratenschip in groot formaat, het ridderkasteel waar ik altijd mee speelde én je mocht voor 1 euro per stuk je eigen Playmobilpoppetje in elkaar zetten. Okay, daar droomde ik niet over toen ik 8 was want toen had je nog geen euro’s. Maar jullie snappen wat ik bedoel.

Eigenlijk zou je ook een pretpark moeten hebben waar je alles kan doen waar je als 18-jarige over droomde. Oh, wacht. Dat bestaat al en dat heet Pattaya. Enfin, dit dagje Playmobilland was echt geweldig en Bastiaan vermaakte zich opperbest. Mede ingegeven door de poppetjes die meneer gekocht (gekregen) heeft. Morgen gaan we naar Koblenz voor de laatste camping. Nog 1 dagje Bier und Bratwurst voordat deze trip weer voorbij is. Aan alles komt een einde. Gruss gott.

Waar waren we gebleven? Na het fantastische playmobil park was het tijd voor eten. En in Duitsland zijn dat Schnitzels en Bratwurst als je het mij vraagt. En jullie vragen het aan mij dus werd het gisteren een currywurst. Fantastisch. Weggespoeld met lokaal bier. Hoe mooi kan het leven zijn?

Net voorbij Wurzburg zagen we het echte gezicht van de Duitsers en wat ze van plan zijn. Ze zijn een eigen Deathstar aan het bouwen. Ze hebben alleen wel de blauwdruk van de Angry Birds versie te pakken.

Om bij de laatste camping te komen voordat we thuis zijn moesten we het pontje pakken. De vrouw van het pontje vond onze T3 helemaal geweldig. En wij vonden het pontje erg leuk. Nog een laatste maaltijd in Duitsland met een flinke pul bier en op naar huis. De vakantie zat er weer op en was erg leuk.