Cambodja 2012

Veel mensen verklaarden ons voor gek toen we bekend maakten dat we met Bastiaan op reis zouden gaan naar Cambodja. Het is nogal wat om met een 2-jarige te gaan vliegen en zo’n exotisch land te bezoeken. Nu waren wij al drie keer in Cambodja geweest en het zou niet zomaar een reisje worden. We gingen op bezoek bij Jan en Phary en we waren niet de enige met kleintjes on tour want zowel Gerard en Bianca als Alex en Cindy hadden ook hun kinderen bij zich.

Wij zelf waren al ingeënt tegen Hepatitis A en buiktyfus maar Bastiaan dus nog niet. Nu hoef je de prik tegen buiktyfus alleen te halen als je langer dan twee weken gaat (blijft altijd raar dit soort voorwaardes, als je 13 dagen gaat hoef je de inenting dus niet te hebben). Tegen Hepatitis A moest hij dus wel ingeënt worden en wel met Havrix Junior. Ook moest meneer natuurlijk een eigen paspoort hebben én een visum voor Cambodja. Waar dit visum voor ons 25 dollar kost was het voor hem slechts 5 dollar. Dat houden we echter wel uit zijn spaarpot tegoed. De eerste keer dat wij in Cambodja waren was er 1 pinapparaat in het hele land, nu konden we zelfs online een visum aanvragen.

Andere zaken waar we van te voren aan hebben moeten denken was een bedje met muggengaas om in te slapen. Daarvoor hadden we tijden geleden al een travelcod van Deryan aangeschaft en daar had hij tijdens logeerpartijtjes al een paar keer in geslapen. Ook hadden we een opblaasbare autostoel gekocht (die we ook in het vliegtuig konden gebruiken) welke aan de strengste normen voldeed. Luiers e.d. zijn gewoon te koop in Cambodja dus daar hadden we er niet veel van meegenomen, die zouden we ter plekke wel kopen (sterker nog, Menno had ze al voor ons ingeslagen). Ook had Menno al de markten afgestruind voor een opblaasbaar badje.

Voor kleine kinderen wordt geadviseerd om een insectenwerend middel met minder dan 30% DEET te gebruiken. En bij het insmeren te letten dat het spul niet op hun handen terecht komt. Deze hadden ze helaas niet bij de drogisterij maar een spray die voldeed hadden ze wel. Voor het zwemmen hadden voor Bastiaan een klein surfpakje gekocht zodat hij niet teveel aan de zon werd blootgesteld. Al met al behoorlijk wat zaken waar we op moesten letten maar dat wisten we toen we aan dit avontuur begonnen. Om Bastiaan te vermaken hadden we de i-pad meegenomen in de handbagage want met de spelletjes daarop vermaakt hij zich altijd prima. Een lichtgewicht buggy maakte de zaken die we voor hem mee moesten nemen compleet.

Op 28 december stapten we bepakt en bezakt in het vliegtuig richting Bangkok om daarvandaan verder te reizen naar de grens bij Aranyaprathet in Thailand en Poipet in Cambodja. Jan had voor ons een taxi geregeld die op het Suvarnabhumi vliegveld in Bangkok op ons zou staan te wachten.

Bastiaan gaat liever met de cargo mee.

Het mannetje zijn eerste grote reis. Hij was hiervoor al in Engeland, Belgie, Luxemburg, Duitsland, Tsjechie en Frankrijk geweest. Niet slecht voor een tweejarige.

Wat een zooi sleept een mens mee. Zeker als er een klein mensje meegaat.

Phary loopt met ons mee de grens over.

Bij aankomst gaat Bastiaan gelijk in het badje om even bij te komen.

Het resort was nog niet helemaal af. Maar je ziet dat het schitterend gaat worden.

Bastiaan kijkt naar de werklui bij het zwembad.

Alex bij Phary achterop op weg naar de krokodillenfarm.

Even een baby-kroko aaien.

Deze jongens aaiden we maar niet.

Na de krokodillen naar een Wat met veel fruitbats (vleermuizen) in de bomen.

Lekke band van de Jeep én rookpauze.

Tochtje over de Sangker rivier.

Zwaaien naar de zwemmende kinderen en de werkende mensen.

Zonsondergang in Battambang.

De volgende dag was het tijd voor het zwembad.

Op oudjaarsdag zijn we met alle kids naar het openbare zwembad geweest. Entree twee dollar en ijskoud bier. Enig nadeel is dat de menukaart alleen maar in het Khmer is en Phary was niet mee. Dus met handen en voeten 9 fried rice besteld. Een soort nasi. Ze vroegen of we grote porties wilden. Dus toen de schalen eenmaal kwamen dachten we nog ‘dat is slim, ze hebben de porties bij elkaar op drie grote schalen gegooid’ maar dat bleek niet zo te zijn. We kregen negen grote schalen fried rice. Nu hadden we wel trek dus het is een end opgekomen alleen in de keuken zullen ze wel gedacht hebben.

Oud en nieuwfeest. Bastiaan moest na het eten naar bed.

Vandaag stond er een BBQ op het menu.

Phary en Lily.

Kadootjes voor het dobbelspel.

Hehehe.

Na de BBQ werd een dobbelspel gespeeld waarbij kadootjes doorgegeven moeten worden. Voor de westerlingen een bekend spel maar de Cambodjanen eerst verbaasd en daarna door het dolle heen. Sokken, speelgoed, drank en een zeer gewild t-shirt vonden allemaal een nieuwe eigenaar.

Bastiaan en Thom waren ook weer van de partij.

Jan en Phary kregen na een speech van Gerard namens iedereen een schitterend kado. Een mozaiek met daarop het logo van hun resort samengesteld met allemaal foto’s van ons daarop.

Tijd voor oliebollen. De Cambodjanen vonden ze blijkbaar erg lekker want er waren er een aantal verdwenen.

Vuurwerk!

Bastiaan in zijn nieuwe voetbalpakje dat hij gewonnen had.

De volgende dag uit eten in de stad, met de tuk-tuk.

Een kijkje bij een Wat.

Het Boeddhisme is voor peuters een bijzonder intrigerend geloof. Er komen veel beesten in voor die Bastiaan geweldig vind. Olifanten, slangen en draken.

Uit eten en deze vuist op deze vuist met Kees spelen,

Beef lok-lak.

De volgende dag naar Siem Reap. Daar aangekomen met de tul-tuk naar het centrum.

Eten bij Father’s restaurant.

Bij het hotel zag Bastiaan nog een mega-regenworm. Linda en ik dachten dat het een slang was en sprongen direct op.

Beef lok-lak.

Laab.

Bij het hotel aangekomen was het tijd voor een duik en ik liep met Bastiaan in mijn armen zoals altijd een beetje te dagdromen en struikel over een tegel. Hoe ik ervoor zorgde dat niet Bastiaan maar ik op de grond terecht kwam weet ik niet meer maar ik had wel een flinke (diepe) jaap in mijn linkerknie en een geschaafde rechterknie.

Even schoonmaken onder de douche en een grote pleister leken te helpen. Leken, totdat een uur later er nog steeds veel bloed uit mijn knie kwam. Phary was aan het slapen en Jan was naar een massagesalon dus ik heb zelf een tuk-tuk genomen naar een kliniek. Daar hebben ze de wond ontsmet, wat huid wat los zat weggeknipt, een tetanusprik gegeven, mijn temparatuur, hartslag en bloeddruk opgemeten. Dat kost natuurlijk geld, in dit geval 80 dollar (die ik denk ik wel terugkrijg van de verzekering) maar ze wilden me ook pijnstillers en bandages meegeven. Of ik nog een keer 80 dollar wilde afrekenen. Nee dus, ik koop wel wat pleisters bij de supermarkt.

Terug in Battambang was het tijd om even naar de markt te gaan.

Op de markt.

Bastiaan leert Khmer en zit als een Cambodjaan, op zijn hurken.

Wietse en Bastiaan.

Zwemmen.

Bij het in oude station stapten we op de bambootrain. Een stuk in onbruik geraakt spoor heeft de mensen inventief gemaakt. Het is niet meer dan een vlot met twee losse assen met wielen eronder. Het gevaarte wordt aangedreven door een benzinemotor en een snaar.

Ze leggen twee wielen op het spoor, het vlot erop en de band om de aandrijving heen en gaan. Op het enkelvoudige spoor geldt de wet van de sterkste, diegene met de minste vracht of personen moet zijn ‘trein’ eraf halen bij tegenliggers. Erg leuk tochtje en het hoort echt bij Battambang. Vroeger was dit het spoor naar Phnom Penh maar tijdens de rode Khmer is het spoor in onbruik geraakt. Nu maken de toeristen gretig gebruik van iets wat uit nood geboren was.

En weer omdraaien.

Bij dit ‘station’ was nog een in dienst zijnde steenfabriek.

Daarna zijn Gerard, Menno en ik naar de Killing Caves gegaan en de dames met de kinderen hebben een tochtje door de omgeving gedaan.  De Killing Caves is een naargeestige plek waar veel tegenstanders van de rode Khmer aan hun einde kwamen door gewoon in de grot hun dood tegemoet gegooid te worden.

Op weg naar de Killing Caves.

Hé een bruiloft. Die zie je anders nooit.

In de grot was nog een monument met daarin botten van een klein gedeelte van de slachtoffers. We konden de berg naar de grotten op lopen op een trap van 700 treden in ongeveer 30 graden Celcius óf we konden voor 2 dollar een brommer naar boven nemen. Dat laatste dus. Vanaf de berg had je een fantastich uitzicht over de omgeving.

Op de berg een tempel.

Mr. Tin leidt ons naar de ingang van de Killing Caves.

Een reclining Boeddha op de plek waar veel onschuldige mensen hun dood tegemoet gegooid werden nadat ze eerst mishandeld waren.

Hier werden de slachtoffers naar beneden gegooid.

Een monument met resten van enkele slachtoffers.

Vanaf de top van de berg is goed te zien dat Cambodja ook erg vlak is.

Wat aan de voet van de berg.

Bovenop de berg artillerie. Uiteraard van Russische makelij. De Rode Khmer reed ook rond in Chinese tanks. Niet toevallig beide communistische landen.

De dag erna zijn we naar het zwembad geweest en daarna  zijn we in de middag naar het weeshuis geweest waar ik (125 dollar op mijn werk) en Sanne (250 dollar op school) geld voor hadden ingezameld.

De dag ervoor hadden we inkopen gedaan. Twee kasten waar de kinderen hun kleren in kunnen doen (ze hadden al twee dezelfde), een roestvrijstaal meubel met twee spoelbakken voor de vaat en wat school- en speelartikelen. Onder andere schriften, pennen en ook puzzels en springtouwen.

De Japanse vrijwilligster wilde eigenlijk niet teveel solitaire dingen kopen zoals puzzels maar meer spelletjes die ze samen konden doen. Maar aangezien wij het geld hadden opgehaald wilden we wel ook wat leukere artikelen kopen.

Tevens wat posters voor aan de muren met het alfabet en om te leren tellen. Een van de posters was ronduit hilarisch, kijk op deze foto maar eens bij de twee en veertien. En ook butterflys schrijf je niet zo.

Alles in de tuk-tuk. De dag erna op weg naar het weeshuis.

Bastiaan en Wietse vermaken zich voordat we weggaan.

Volle bak op weg naar het weeshuis.

De school bij het weeshuis

Bastiaan hangt de geinponem uit.

De door ons gekochte spullen.

De kinderen luisteren aandachtig naar de woorden van de monnik.

Het meisjeshuis

De moestuin.

Bastiaan heeft een nieuwe vriend.

Na de woorden van dank gingen de meeste kinderen verder met de dagelijkse werkzaamheden zoals koken en werken op het land.

Er moest daarna natuurlijk ook nog gevoetbald worden.

En een afscheidsfoto.

Het begon te schemeren, terug naar het resort. Via de markt.

Volle bak.

Crosstown traffic in Battambang. Die avond stond er een Khmer-BBQ op het menu. Wij kennen het als bollewokken, hier zonder stekker maar met kooltjes.

Daarna naar de karaoke.

Dronken werd je niet van het bier, zoveel ijs ging erbij.

Bastiaan was een graag gezien gast in de keuken. Om boterhammetjes te maken of met Morokot te spelen.

Kookcursus door Pim en Boonhach.

Een van de gerechten.

De volgende dag ging de rest naar Bangkok. Wij bleven nog een nachtje.

Phary toont de tuin van het resort.

Een dag later namen wij ook een taxi naar de grens. Anderhalf uur later stonden we bij Poipet.

Voor 100 Baht brengt een kruier je tassen naar de andere kant van de grens.

Bastiaan is in Bangkok. Na drie uur autorijden vanaf de grens eindelijk een frisse duik.

Bangkok staat altijd vast.

Eten in Thailand. Kip in bananenbladeren.

Zandzakken als overblijfsel van de recente overstromingen.

In winkelcentrum Siam Paragon het grootste aquarium van Zuid-Oost Azie,

Na een krokodil ook een slang aaien. Waaghals die kleine man.

Popcorn en pinguins kijken.

Vissen die je dode huidcellen opeten. Sandra hield het niet meer van het gekriebel aan haar voeten.

We gaan naar de haaien!

En de roggen.

Hé vis!

Lijkt mij wel wat.

Met de skytrain. Taxi met meter aan was net zo duur.

Een van de vele Thaise gerechten die we op hebben.

Toren bij een Wat.

Met de ferry over de Chao Praya rivier.

Monnik bij Wat Pho.

Een armbandje van de Monnik.

Wat een grote Boeddha.

Wat Arun.

Hier heb ik wel eens eerder een foto genomen.

Bij een Chinese tempel was het heel erg druk.

En uiteraard veel Vespa’s in Chinatown.

En toen? Toen gingen we weer naar huis.

Handbagage?

Lekker slapen in het vliegtuig. Terug naar Lotus.

En na een nachtje vliegen zit Bastiaan nog vol energie en kattenkwaad.