Southend United – Millwall FC

Op 8 december hield ik na de wedstrijd van Feyenoord in Heerenveen een schuin oog op ‘den Twitter’ om de loting van de ’third round proper’ in de gaten te houden. We hadden immers al een boot geboekt voor de hoogmis van de FA Cup. De derde ronde waarbij kleine clubs aan reuzen gekoppeld kunnen worden en waar geschiedenis werd geschreven.

Stadiontechnisch hoopte ik op een thuiswedstrijd van Chelsea of Arsenal. Voornamelijk omdat dat stadions zijn waar je anders niet zo snel terecht komt zonder de hoofdprijs ervoor te willen betalen.  Maar diep in mijn hart wilde ik naar Roots Hall in Southend voordat het te laat is.

In september 2010 zouden we eigenlijk al naar Southend-on-sea gaan voor een wedstrijd. Probleem was echter dat de trein tussen Harwich en Southend niet reed en het na de wedstrijd ondoenlijk was om op tijd terug te komen bij de boot. Het alternatief die dag werd Barnet (zie het verslag hier) en dat bleek een goede keuze aangezien The Bees inmiddels naar een nieuw stadion verhuisd zijn.

De tweede poging om Southend te ‘vinken’ was nog niet zo lang terug. In september van het vorige jaar gingen Sandra en ik met Bastiaan en Sandra’s ouders een weekendje naar Engeland. Mijn De keus viel op Southend en toevallig moest Southend dat weekend ook nog eens thuisspelen. Wat een geluk. Totdat het tv-schema bekend gemaakt werd en de wedstrijd naar vrijdag verplaatst werd. Het alternatief werd Dagenham (zie het verslag hier) en dat was geen slechte keuze.

En toen werden dus de balletjes getrokken. Arsenal lootte een thuiswedstrijd tegen Tottenham en hoe mooi dat ook klinkt, het leek me nogal ondoenlijk om daar kaartjes voor te krijgen. Norwich en Ipswich, op struikelafstand van de boot, kregen ook thuiswedstrijden toebedeeld. Maar de rauwste pot zou toch echt op Roots Hall gespeeld gaan worden. Southend United werd gekoppeld aan Millwall. Dat dit een club met een reputatie is dat weet iedereen en dat voelden we ook wel een beetje toen we er in 2004 waren voor een wedstrijd tegen Cardiff City (verslag hier).

Alle ingrediënten die bekervoetbal zo mooi maken waren waren aanwezig. De kleinste club speelde thuis in een echt voetbalstadion en er beloofde wel wat volk op de pot af te gaan komen. De boot stond al vast, het hotel werd hetzelfde fawlty towers-achtige hotel van de laatste keer. Hup naar Southend-on-sea!

Southend (Eng.). 4 januari 2014. Southend United – Millwall FC 4-1. 3e ronde FA Cup.

Aan boord tijd voor een pint en een puzzel. Die door Kees gewonnen werd.

Een tafelvoetbal was zijn prijs.

Daarna een potje kaarten.

En uiteraard ging er weer iemand dood als wij op weg gaan naar Engeland. Dit keer een Everly-Brother.

Ontbijtje bij Toby’s Carvery.

En daarna de Tesco leegkopen met dingen die we in Nederland niet hebben. Pies, Cider en Irn Bru.

Uitzicht op zee.

Iedere kustplaats in Engeland heeft vertier. Maar met dit weer zag het er nogal troosteloos uit.

De Southend Pier.

Tijd voor een pint in The Last Post. Er werden nog wat Millwall fans weggestuurd. Iets met legitimatie.

Voorbeschouwing in de krant.

Even shoppen.

En toen was het hoogste tijd (let op de woordgrap) om richting stadion te gaan.

Grappig, de kroeg naast het stadion van Southend heet The Lions Den. Zoals het stadion van Millwall dus.

Ticketoffice.

Southend United is net iets ouder dan Feyenoord. De club werd in 1906 opgericht en was een van de grondleggers van de Third Division. In 2006 volgde het moment van glorie voor Southend United. Voor bijna 12.000 toeschouwers werd de club kampioen van de Football League One. Het seizoen erop kwamen ze dus uit in The Championship tegen clubs als Sunderland, West Bromwich Albion en Cardiff City. Uiteindelijk degradeerden The Shrimpers na een jaar op het een-na-hoogste niveau gespeeld te hebben. Terug in League One moest de club noodgedwongen veel spelers verkopen. En dat resulteerde in 2010 in degradatie naar Football League Two waar ze nu nog spelen.

Qua cupavonturen zit het wel snor met Southend. In de derde ronde van de FA Cup in 2009 hielden ze Chelsea op Stamford Bridge op 1-1. De replay ging helaas verloren. In het seizoen 2006-2007 schakelden ze Manchester United uit in het toernooi om de League Cup. Normaal gesproken stellen topclubs dan hun B-elftal op. Maar tegen Southend speelden tien internationals waaronder Cristiano Ronaldo, Wayne Rooney, Gabriel Heinze, Darren Fletcher, Wes Brown en Alan Smith. Southend is een van de weinige clubs met een 100% record tegen ManU.

Garnaal op een hek. Check.

Turnstiles. Fetish nummer een.

Floodlight. Fetish nummer twee.

De buitenkant van het stadion was een allegaartje van portocabins, schuurtjes en een silo. Mooi.

Het uitvak waar maar liefst 2000 Millwall-fans zaten.

Over Millwall hoef je weinig te vertellen. Ondanks wat de club allemaal voor de locale gemeenschap doet blijft het hooligan-etiket aan de club vastzitten. Voordeel van deze wedstrijd was wel dat het dichtbij Londen is en Millwall in eerste instantie 1000 kaarten kreeg toebedeeld voor deze pot maar uiteindelijk de hele tribune achter het doel kreeg. Maar liefst 1996 fans van The Lions waren bij deze pot aanwezig.

Na het verlies op boxing day vloog de manager van Millwall de laan uit en ook op nieuwjaarsdag werd verloren. Southend won in het nieuwe jaar in extremis van Portsmouth en staat keurig vierde. Er bestaat dus een kans dat beide clubs elkaar volgend seizoen in League One tegen gaan komen. Je weet het maar nooit.

Ondanks dat Warren niet mee was moesten we wel aan hem denken in de bar onder het stadion.

En daar was Gregg Wallaca van Masterchef ook. Hij is voor Millwall en zat ook gewoon in het uitvak. Aardige kerel waar ik nog even een praatje mee heb gemaakt. Het was happy hour in de Shrimpers Bar dus dat kwam goed uit. Hij kon een kale man met bril natuurlijk niet weigeren. Afgesproken is dat ik de stunts ga doen bij Masterchef en Gregg speelt op zijn beurt mij in de Engelse versie van de film over mijn leven.

Slechts een keer eerder stonden beide teams tegenover elkaar in het toernooi om de FA Cup. In 1993 speelden beide teams tegen elkaar op Roots Hall in de derde ronde van de FA Cup. Deze wedstrijd werd bijna op de dag af 21 jaar geleden gespeeld. In de ronde erna won Southend van Huddersfield om er een ronde later tegen Sheffield Wednesday uit te vliegen. De winnaar van de FA Cup dat seizoen? Arsenal dat na een replay én extra tijd te sterk was voor Sheffield Wednesday.

In 2004 stond Millwall in de finale van de FA Cup. Tegen het favoriete Manchester United én met het gemis van maar liefst 16 spelers door een schorsing of blessure werd met 3-0 verloren. Maar omdat de Mancunians ook kampioen werden mochten The Lions Europa in. In de eerste ronde werd van Ferencváros verloren. Ferencváros zou later bij Feyenoord in de poule terecht komen.

Grote speler in het elftal dat de FA Cup finale haalde was Tim Cahill die daarmee een transfer naar Everton verdiende. Andere bekende ex-spelers van Millwall zijn o.a. Sam Allardyce, Teddy Sheringham, Dennis Wise en  John Fashanu (de broer van wijlen Justin Fashanu en lid van Wimbledon’s crazy gang).

Kat in huis. Check.

De weststand met fantastische barrel-roof.

Best seats in the house.

Southend was vanaf minuut 1 de betere ploeg. Millwall bakte er weinig van.

En na 20 minuten komt Southend terecht met 1-0 voor.

Zien ook deze twee dames die erg goed zicht hadden vanuit hun huis.

En toen viel het licht uit.

Even bijschijnen met je telefoon.

Langzaam maar zeker kwam er weer wat meer licht. Na 20 minuten konden we weer verder.

Millwall in de verdrukking.

En toen kreeg Easter een rode kaart. Met tien man én vijf minuten extra tijd krijgt Southend loon naar werken. Links een van de drie(!) spelers die de wedstrijd met een tulband zou beeindigen. Het leek wel cricket zoveel tulbanden stonden er op het veld.

2-0 en een sensatie is in de maak.

Het weer werd er niet beter op.

Na 55 minuten spelen werd het nog erger voor The Lions. Drie tegen nul.

De Frank Walton stand is een dubbeldekker.

Millwall deed in de 64e minuut nog wat terug maar echt spannend werd het nooit.

De tweede helft telde maar liefst zes minuten extra tijd. En daarin scoorde Southend nog een keertje.

De spelers bedanken het publiek. Er waren bijna 8000 man aanwezig.

Na de wedstrijd was het tijd voor een curry. Dit restaurant zat vlak bij ons hotel en op de terugweg kwamen we langs een niet al te gezellig uitziende pub (erg licht en slecht onderhouden). We besloten er een biertje te doen en toen kwamen we in een rariteitenkabinet terecht. Met karaoke.

Maaskantje doet ‘Don’t stop believing’.

Yep. Zaterdag in Engeland.

Aan tafel met twee Australiërs met een nogal naïef wereldbeeld (maar die wel kunnen zingen) en een merkwaardige voorkeur voor Abba. Ze wilden beide leraar worden op een school in Engeland. Ik houd mijn hart vast.

YMCA.

Kees krabt aan zijn hoofd bij het aanhoren van de verhalen van onze nieuwbakken vriendin.

P A R T Y !

Dag Engeland, tot over een paar weken.