Rotherham United – Southend United

Na succesvolle trips naar York City en Grimsby Town had ik het idee opgevat om in het najaar weer een grote trip naar Engeland te organiseren. Groot als in met een grote groep de reis maken welteverstaan. Van alle manieren om naar Engeland te gaan is de boot van Europoort naar Hull het leukst. Goedkope overtochten en prima entertainment aan boord. Dus werd een weekend gezocht dat Feyenoord of niet speelde of uit en een weekend dat alle oudgedienden van het eerste uur ook mee zouden kunnen gaan.

Dat weekend werd dus het interlandweekend van 13 oktober alleen nu moest er nog een wedstrijd gezocht worden in de buurt van de boot. Even hebben we gedacht aan Scunthorpe maar dat stadion (en de lokatie ervan) sprak ons niet erg aan (een RKC-achtige geval op een industrieterrein). Ik zal er ooit nog wel eens komen maar voor een grotere groep leek me dit niet echt leuk.

Een andere optie was Rotherham, The Millers hebben een splinternieuw stadion wat normaal gesproken niet echt een pré is maar het New York stadion is een voorbeeld hoe het ook kan. Niet weggestopt op een industrieterrein ver buiten de stad en uit de buurt van alle kroegen. Nee, het nieuwe stadion is op 5 minuten lopen van het centrum met pubs. Een ideale trip voor ons dus. Vanaf de boot was het een uur en een kwartier rijden en een zestienpersoonsbus kostte ons 220 pond (dus 14 pond per persoon) wat als je het vergelijkt met de 8,50 pond die we laatst betaalden voor drie haltes met de metro in Londen een schijntje is.

Op vrijdag verzamelden we, nadat ik iedereen had bestookt met nieuwsbrieven, om 19:00 bij de balie van P&O om met de Pride of Hull een vaartochtje te maken.

De titel van deze trip werd From Rotterdam to Rotherham, with a hangover!

Rotherham (U.K.) 13 oktober 2012. Rotherham United – Southend United 0-3. Npower League Two.

Uiteraard een quiz. Wil je de quiz zelf spelen? Je kunt hem hier bekijken.

Robin won nipt. Tweede plaats werd gedeeld door Menno en Warren.

Toblerone! Niet zo’n grote als Warren de vorige keer had gekocht.

Toblerone, bier en cider. Zo’n avond dus.

Beetje meezingen met de band,

Na wat problemen om van boord af te komen, ze kregen de ‘ramp’ niet goed aan de boot, bleek dat de buschauffeur een grotere bus had meegenomen dan afgesproken. Qua geld maakte het niet uit alleen nu zaten we met 16 man in touringcar. Ik had al met de chauffeur afgesproken dat hij ons naar een tent zou brengen voor het ontbijt en na een uurtje waren we daar.

Een nieuwe paus?

16 hongerige klanten in de Sir Jack in Rotherham.

Bescheiden ontbijt voor ons.

Grote jongens ontbijt voor René en Marc.

Tsja, en toen begon de gein. De EDL (een extreemrechtse organisatie) had besloten om een mars te houden in Rotherham na een schandaal waar Pakistanen bij betrokken zouden zijn. Een linkse groepering had daarop besloten een tegendemonstratie te houden en zodoende was er erg veel politie op de been. Een vorige confrontatie tussen deze twee groepen was namelijk flink uit de klauwen gelopen.

Dus bij het wegrijden van het restaurant werden we voor het eerst aangehouden. “away-fans?” no. “home-fans?” no, well at least we are today. Toen de buschauffeur uitlegde dat hij 16 Nederlanders aan boord had die naar RUFC kwamen kijken schoten de agenten in de lach. Een tafereel dat nog een paar keer volgde.

Het nieuwe stadion aan de ene kant van de weg.

Het oude aan de andere kant van de weg.

Floodlight van Millmoor vanaf het terrein van meneer Booth.

Wandeltocht naar het centrum.

Veel politie op de been.

Warzone? Afgesloten straat in het centrum.

En gesloten winkels.

De Town Gate pub was open en daar zijn we gebleven.

Gezellig, arabische teksten in een Engelse winkelstraat.

Ook op tv aandacht voor Rotherham.

Een aantal scootervrienden uit Leeds kwamen ook een biertje met ons doen. En ze hadden curry-kruiden voor ons meegenomen!

Weer een mars.

Nog een biertje met de mannen uit Leeds.

Lager, lager, lager.

Langzamerhand vulde de pub zich met Rotherham-supporters. Tijd om de kaartjes te gaan halen en naar het stadion te gaan.

Om te stellen dat het onstaan van Rotherham United ietwat gecompliceerd is zou nogal een understatement zijn. Omstreeks 1870 (38 jaar voordat Feyenoord werd opgericht) speelde er een club genaamd Rotherham Football Club in de stad. Een roerige geschiedenis met veel clubs met Rotherham in de naam volgde. Onder andere Rotherham Wanderers, Rotherham Town en Rotherham Swifts speelden binnen de stadsgrenzen.

Clubs kwamen en gingen maar Thornhill United uit 1877 bleef bestaan. In 1899 fuseerden twee kleine clubs uit de stad, Rotherham Casuals and Rotherham Grammar School, tot Rotherham Club. Deze nieuwe club veranderde in 1905 hun naam in Rotherham Town. En dát vonden ze bij Thornhill United niet zo leuk. Zij vonden zichzelf het team van de stad en veranderden hun naam in Rotherham County en in 1907 verhuisden ze naar een stukje land bij Millmoor waar later het stadion van Rotherham United zou verschijnen. Rotherham Town stond op na een aantal jaren op het punt van verdwijnen en in 1925 gingen beide clubs op in Rotherham United zoals we de club nu kennen.

Vanaf het nieuwe stadion zie je Millmoor liggen.

Het nieuwe stadion staat op de plaats waar vroeger de Guest and Chrimes ijzergieterij stond. Deze fabriek was verantwoordelijk voor de iconische rode brandkranen die je in New York overal ziet (niet dat ik ooit in New York ben geweest). Een dubbele reden om het stadion het New York Stadium te noemen dus want het stuk land waar het stadion op ligt heet ook New York.

Millmoor, het oude stadion, werd in 1907 gebouwd op de lokatie van een oude molen. Bij het verlaten van het stadion konden er iets meer dan 8000 mensen in het stadion. Aan het waarom ze het stadion hebben verlaten zit een lange geschiedenis. In 1987, de club was zo goed al bankroet, kocht Ken Booth de club. Hij had schroothoop van zijn ouders omgezet in een goed werkend reclyclingsbedrijf en was daar erg succesvol mee.

Na een moelijke beginperiode met wat promoties en degradaties stelde hij in 1997 de voormalige spits Ronnie Moore aan als manager. Onder Moore promoveerden The Millers in 2001 naar League One en 2003 naar uiteindelijk The Championship (het tweede niveau in Engeland) waar ze tot 2005 bleven totdat ze weer terugkeerden naar League One. Na de degradatie had de club schulden door het afketsen van de deal met TV-station ITV en de lonen die nog steeds op Championship niveau lagen. Begin 2006 had de club een tekort van £140,000 pond per maand en het ging snel bergafwaarts met de club.

Ken Booth had de 3 miljoen pond schuld van de club op zich genomen en de club voor een symbolisch bedrag van 1 pond verkocht. Booth bleef echter wel eigenaar van het stadion en de club moest hem huur betalen (en 30 kaartjes per wedstrijd en gratis reclame op de borden en in het programmaboekje).

Na verscheidene reddingsacties en een puntenaftrek van 10 punten was het onvermijdelijk, de club degradeerde naar League Two én kon de huur niet meer betalen. Na een dispuut met (de zonen van) Booth besloot de club in 2008 te verhuizen naar het atletiekstadion Don Valley in Sheffield. En dat terwijl er net een renovatie aan de gang was op Millmoor. De club zou er echter nooit meer terugkeren en koos voor nieuwbouw op een steenworp afstand van het oude stadion.

De eerste competitiewedstrijden waren zo goed als uitverkocht. Op de wedstrijd tegen Burton Albion kwamen 11.441 toeschouwers af. En dat terwijl ze in het Don Valley stadion voor gemiddeld 3500 man speelden. Het oude toeschouwersrecord stond voor een derby tegen Sheffield United toen er meer dan 25.000 man op Millmoor kwamen. Maar dan hebben we het wel over 1952.

Het programma-boekje waar we niet instonden. Ondanks flink wat heen en weer gemail hadden ze een verhaal geplaatst in het programma van de vorige thuiswedstrijd. Gelukkig heeft Robin dat boekje gekregen toen hij een sjaal kocht dus binnenkort staat ons verhaaltje ook online.

Helikopter van de politie in de lucht.

Pukka Pies!

Familystand.

Southend United fans.

The Pukka Pies stand. In geen enkel ander stadion worden zoveel Pukka Pies verkocht dan in Rotherham.

De wedstrijd was slecht, heel slecht.

Doelpunt werd afgekeurd,

Schattig.

0-1 en The Shrimpers vieren feest.

0-2.

En vlak daarna de 0-3.

Sein voor veel fans van The Millers om de pub op te gaan zoeken.

De nummer 15 van Rotherham werkte me nogal op de zenuwen.

Niet slecht voor League Two.

Mooi stadion voor een nieuwe bak, maar een beetje kwaliteit in de spelersgroep zou geen kwaad kunnen.

De bus stond in de buurt van het oude stadion. Dus even kijken hoe dat er nu bij ligt.

De tribune in aanbouw, nog steeds.

Met het verlaten van het oude stadion is deze pub ook op de fles gegaan.

Lekker steegje achter het stadion.

Pure nostalgie.

Op de boot weer aan de pints. En meezingen met de band.

Daydreamer believer…

Ook de jongste groundhopper die wel wat problemen aan de grens had vermaakte zich opperbest. Was weer een briljante trip.